W co wierzymy? - Kościół Chrześcijański w Krakowie

I. Pismo Święte

Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu zostało spisane przez ludzi, jednak to Bóg jest ich prawdziwym i rzeczywistym autorem. Bóg sprawił, że słowa wypowiedziane ich ustami, i zapisane w pismach wybranych ludzi, zostały natchnione przez niego. Pismo Święte jest Bożym Słowem!

2 List Piotra 1:21 „Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.”

Dzieje Apostolskie 3: 21 „…o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich.”

2 List Tymoteusza 3:16 „Całe Pismo przez Boga jest natchnione…”

List do Hebrajczyków 1:1 „Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków;”

Jezus Chrystus świadczy o autentyczności Pism Starego Testamentu.

Ew. Łukasza 24:44-45 „Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach. Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma”

Ew. Mateusza 5:17-18 „Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo
i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie”

Jezus Chrystus świadczy o autentyczności Pism Nowego Testamentu, obiecując Apostołom, że otrzymają nadprzyrodzoną możliwość napisania Pism Nowego Testamentu. Zostaną doprowadzeni do dokładnego pamiętania słów i czynów Jezusa i do ich właściwej interpretacji oraz do zapisywania ich dla przyszłych pokoleń, aby te mogły uwierzyć.

Ew. Jana 14:26 „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.”

Ew. Jana 16:13-14 „lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi”

Ew. Jana 17:18-20 „Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat; i za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie.”

Bóg jest wierny w dotrzymaniu swego słowa

Ew. Mateusza 24:35 „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”

1 Piotra 1:24-25 „Gdyż wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała jego jak kwiat trawy. Uschła trawa, i kwiat opadł, ale Słowo Pana trwa na wieki. A jest to Słowo, które wam zostało zwiastowane.”

Psalm 119:89 „Panie, słowo twoje trwa na wieki, niewzruszone jak niebiosa”

Pismo Święte jest pełne i doskonałe, tak jak Pan nam je dał. Nie wolno w nim nic zmieniać, dodawać, ani ujmować.

Psalm 19:8 „Zakon Pana jest doskonały, pokrzepia duszę, świadectwo Pana jest wierne, uczy prostaczka mądrości”

5 Mojżeszowa 4:2 „Niczego nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie, przestrzegając przykazań Pana, waszego Boga, które ja wam nakazuję.”

Przypowieści Salomona 30:6 „Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę.”

Objawienie 22:18-19 „Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi: Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze; a jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych
w tej księdze.”

Słowo Boże jest prawdziwe i bezbłędne.

Ew. Jana 17:17 „…słowo twoje jest prawdą.”

Psalm 119:160 „Prawda jest treścią słowa twego i na wieki trwa sprawiedliwy wyrok.”

Przypowieści Salomona 30:5 „Każde słowo Pana jest prawdziwe. On jest tarczą dla tych, którzy mu ufają”

Ew. Jana 10:35 „( a Pismo nie może być naruszone )”

Pismo Święte jest najwyższym standardem i autorytetem, według którego wszelkie ludzkie poglądy, nauczania,doktryny i stwierdzenia wiary są testowane.

1 Jana 5:9 „Jeżeli świadectwo ludzkie przyjmujemy, to tym bardziej świadectwo Boże, które jest wiarogodniejsze…”

1 Jana 4:1 „Umiłowani, nie każdemu duchowi wierzcie, lecz badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat. ”

1 Tesaloniczan 5:21 „Wszystkiego doświadczajcie, co dobre, tego się trzymajcie.”

Izajasza 8:20 „A co dotyczy zakonu i objawienia: Jeżeli tak nie powiedzą, to nie zabłyśnie dla nich jutrzenka.”

Dzieje Apostolskie 17:10-11 „Natychmiast w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, poszli do synagogi Żydów. Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.”

Pismo Święte potrafi uczynić człowieka mądrym ku zbawieniu.

2 Tymoteusza 3:15 „I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa.”

Pismo Święte może również nauczyć nas, jak żyć w sposób podobający się Panu.

2 Tymoteusza 3:16-17 „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.”

Psalm 119:11 „W sercu moim przechowuję słowo twoje, Abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.”

Izajasza 66:2 „ Ja patrzę na tego, który jest pokorny i przygnębiony na duchu i który z drżeniem odnosi się do mojego słowa.”

Bóg wybrał Pismo Święte jako jedyny objawiony kanał, przez który przepływa Jego zbawcza moc.

1 Piotra 1:23 „jako odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale nieskazitelnego, przez Słowo Boże, które żyje i trwa.…”

Jakuba 1:18 „Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń…”

Jakuba 1:21 „Przeto odrzućcie wszelki brud i nadmiar złości i przyjmijcie z łagodnością wszczepione w was Słowo, które może zbawić dusze wasze.”

Rzymian 1:16 „Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka,”

Rzymian 10:17 „Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.”

To Jezus Chrystus musi zostać przyjęty jako zbawiciel i w Niego należy uwierzyć, aby uzyskać zbawienie. Pisma Starego i Nowego Testamentu są kanałem zbawczej mocy Boga, ponieważ objawiają Chrystusa.

Ew. Jana 1:12 „Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego…”

Ew. Jana 5:39 „Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie;”

Ew. Łukasza 24:27 „I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.”

Ew. Łukasza 24:44 „Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków,
i w Psalmach.”

Ew. Jana 5:46 „Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie. O mnie bowiem on napisał.”

Pismo Święte od początku do końca świadczy o Chrystusie.

1 Mojżeszowa 3:15 „I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.”

5 Mojżeszowa 18:15 „Proroka takiego jak ja jestem, wzbudzi ci Pan, Bóg twój, spośród ciebie, spośród twoich braci. Jego słuchać będziecie.”

Psalm 45:7-8 „Tron twój, Boże, trwa na wieki wieków; berłem sprawiedliwym jest berło królestwa twego. Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz bezprawia; dlatego pomazał cię Bóg…twój Bóg olejkiem wesela jak żadnego towarzysza twego.”

Izajasza 9:5 „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.”

Izajasza 53:3-4 „Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na Niego. Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony.”

Micheasza 5:1 „Ale ty, Betlejemie Efrata, najmniejszy z okręgów judzkich, z ciebie mi wyjdzie ten, który będzie władcą Izraela. Początki jego od prawieku, od dni zamierzchłych.”

Ew. Mateusza 1:1 „Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego.”

Ew. Marka 1:1 „Początek ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.”

Ew. Jana 1:1-2 „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.”

Kolosan 1:15-18 „On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy”

Objawienie 22:20-21 „Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu! Łaska Pana Jezusa niech będzie z wszystkimi. Amen.”

Wszystkie rzeczy w Piśmie Świętym nie są jednakowo proste i łatwe do zrozumienia przez wszystkich, ale te rzeczy, które są niezbędne do poznania i uwierzenia dla zbawienia, są jasno określone w Piśmie Świętym, aby najprostsi z ludzi mogli je zrozumieć i uwierzyć .

2 Piotra 3:16 „…tak też mówi we wszystkich listach, gdzie o tym się wypowiada; są w nich pewne rzeczy niezrozumiałe, które, podobnie jak i inne pisma, ludzie niewykształceni i niezbyt umocnieni przekręcają ku swej własnej zgubie.”

Psalm 119:130: „Wykład słów twoich oświeca, daje rozum prostaczkom.”

2 Tymoteusza 3:15 ”…Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie.”

Przestrzeganie nakazów Pisma Świętego jest jedną z głównych cech prawdziwego chrześcijanina.

Ew. Jana 8:31 „Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie”

Jakuba 1:22 „A bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.”

Ew. Mateusza 7:24-27 „Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce. A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku.I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki.”

1 Jana 2:4-5 „Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w Nim jesteśmy”

Tym bardziej, miłość i radość w Piśmie Świętym oznacza prawdziwego chrześcijanina.

Joba 23:12 „Od przykazań jego warg nie odstępowałem, zachowywałem w sercu słowa pochodzące z jego ust.”

Psalm 1:1-2 „Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych Ani nie stoi na drodze grzeszników, Ani nie zasiada w gronie szyderców, lecz ma upodobanie w zakonie Pana I zakon jego rozważa dniem i nocą.”

Psalm 119:72 „Lepszy jest dla mnie zakon ust twoich, niż tysiące sztuk złota i srebra.”

Psalm 119:103 „O, jak słodkie jest słowo twoje dla podniebienia mego, słodsze niż miód dla ust moich.”

Jeremiasza 15:16 „Ilekroć pojawiały się twoje słowa, pochłaniałem je; twoje słowo było mi rozkoszą i radością mojego serca, gdyż twoim imieniem jestem nazwamy, Panie, Boże Zastępów.”

1 Piotra 2:2 „jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu,”

1 Jana 5:3 „Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.”

Słowo Chrystusa osądzi całą ludzkość w dniu ostatecznym.

Ew. Jana 12:48 „Kto mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ma swego sędziego: Słowo, które głosiłem, sądzić go będzie w dniu ostatecznym;”

II. Jedyny prawdziwy Bóg

Jest jeden i tylko jeden, prawdziwy i żywy Bóg.

1 Koryntian 8:4 „Co więc dotyczy spożywania mięsa, składanego w ofierze bałwanom, wiemy, że nie ma bożka na świecie i że nie ma żadnego innego boga, oprócz Jednego.”

5 Mojżeszowa 6:4 „Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie!”

Jeremiasza 10:10 „Ale Pan jest prawdziwym Bogiem. On jest Bogiem żywym i Królem wiecznym;”

Ew. Marka 12:29-30 „Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej.”

Izajasza 45:5 „Ja jestem Pan i nie ma innego, oprócz mnie nie ma Boga”

Ten jedyny prawdziwy i żywy Bóg jest godny bojaźni i podziwu przez wszystkich.

Psalm 33:8 „Niech się boi Pana cała ziemia! Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!”

Psalm 96:2-9 „Śpiewajcie Panu, błogosławcie imię jego, zwiastujcie co dzień zbawienie jego! Głoście wśród narodów chwałę jego, wśród wszystkich ludów cuda jego! Gdyż wielki jest Pan i godzien najwyższej chwały, godniejszy trwożnej czci niż wszyscy bogowie. Nicością są bowiem wszyscy bogowie ludów, Pan zaś uczynił niebiosa. Majestat i blask przed obliczem jego, moc i wspaniałość w świątyni jego. Oddajcie Panu, plemiona narodów, Oddajcie Panu chwałę i moc! Oddajcie Panu chwałę należną imieniu jego, Przynieście dary i wejdźcie do przedsionków jego! Oddajcie Panu pokłon w świętej szacie! Drżyj przed nim, cała ziemio!”

Ten Bóg jest niewyobrażalnie chwalebny w świętości.

2 Mojżeszowa 15:11 „Któż jest jak Ty, wśród bogów, Panie? Któż jest jak Ty, wzniosły w świętości? Straszliwy w chwalebnych czynach, sprawco cudów?”

Izajasza 6:3 „I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego.”

Objawienie 4:8 „A każda z tych czterech postaci miała po sześć skrzydeł, a wokoło i wewnątrz były pełne oczu; i nie odpoczywając ani w dzień, ani w nocy śpiewały: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść.”

Objawienie 15:4 „Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje.”

Ten sam Bóg jest stwórcą i podtrzymującym wszelkie rzeczy.

1 Mojżeszowa 1:1 „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.”

Izajasza 40:28 „Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś? Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi. On się nie męczy i nie ustaje, niezgłębiona jest jego mądrość.”

Psalm 102:25 „Rzekłem: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie dni moich, Wszak lata twoje trwają z pokolenia w pokolenie.”

Izajasza 44:24 „Tak mówi Pan, twój Odkupiciel i twój Stwórca jeszcze w łonie matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego, Ja sam rozciągnąłem niebiosa, sam ugruntowałem ziemię – kto był ze mną?”

Jeremiasza 32:17 „Ach, Wszechmocny Panie! Oto Ty uczyniłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą
i swoim wyciągniętym ramieniem; nie ma nic niemożliwego dla ciebie.”

Nehemiasza 9:6 „Ty jedynie jesteś Panem! Ty stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios i cały ich zastęp, ziemię i wszystko, co jest na niej, morza i wszystko, co jest w nich, Ty też wszystko to utrzymujesz przy życiu, a zastęp niebieski oddaje ci pokłon.”

Objawienie 4:11 „Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.”

Ten jedyny prawdziwy i żywy Bóg jest absolutnie suwerenny we wszelkich sprawach Nieba i Ziemi będąc niezależnym i najwyższym we wszystkim zgodnie z radą Swojej własnej woli.

2 Kronik 20:6 „i rzekł: Panie, Boże ojców naszych! Czy nie Ty jesteś Bogiem w niebiesiech? Ty władasz nad wszystkimi królestwami narodów. W twoim ręku jest siła i moc i nie ma takiego, kto by ci mógł sprostać.”

Daniela 4:32 „A wszyscy mieszkańcy ziemi uważani są za nic, według swojej woli postępuje
z wojskiem niebieskim i z mieszkańcami ziemi. Nie ma takiego, kto by powstrzymał jego rękę
i powiedział mu: Co czynisz?”

Psalm 33:11 „Plan Pana trwa na wieki, zamysły serca jego z pokolenia w pokolenie.”

Psalm 135:6 „Pan czyni wszystko, co zechce, na niebie i na ziemi, w morzach i we wszystkich głębinach.”

Przypowieści Salomona 19:21 „Wiele zamysłów jest w sercu człowieka, lecz dzieje się wola Pana.”

Izajasza 14:24 „Przysiągł Pan Zastępów, mówiąc: Jak pomyślałem, tak się dzieje, i jak postanowiłem, tak się staje.”

Izajasza 45:7 „Ja tworzę światłość i stwarzam ciemność, Ja przygotowuję zarówno zbawienie, jak
i nieszczęście, Ja, Pan, czynię to wszystko.”

Obejmuje to absolutną suwerenność nad zbawieniem ludzi.

Ew. Jana 1:12-13 „Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz
z Boga.”

Efezjan 1:4-5 „…w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci
i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej,”

Efezjan 1:11 „w którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką, nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia tego, który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej,”

Rzymian 9:11 „Albowiem kiedy się one jeszcze nie narodziły ani też nie uczyniły nic dobrego lub złego – aby utrzymało się w mocy Boże postanowienie wybrania,”

Rzymian 9:15-16 „Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego.”

Jedynie Bóg wie wszystko, zanim się stanie, ponieważ wszystkie zdarzenia mają dokładnie taki cel, jaki zaplanował.

Izajasza 42:9 „Oto wydarzenia dawniejsze już się dokonały, a to, co ma nastać, zwiastuję; zanim zacznie kiełkować, opowiem je wam.”

Izajasza 46:9-10 „Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę”

4 Mojżeszowa 23:19 „Bóg nie jest człowiekiem, aby nie dotrzymał słowa ani synem człowieczym, aby żałował. Czy On powiada, a nie czyni, i mówi, a nie spełnia?”

I w tym wszystkim, Bóg nie jest ani autorem grzechu, ani nie można przypisać mu żadnej winy za złe intencje i czyny któregokolwiek z Jego stworzeń.

Jakuba 1:13-14 „Niechaj nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy ani sam nikogo nie kusi. Lecz każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą;”

1 Jana 1:5 „A zwiastowanie to, które słyszeliśmy od niego i które wam ogłaszamy, jest takie, że Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności.”

Dzieje Apostolskie 2:22-23 „Mężowie izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża, którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami wiecie, gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili;”

Ludzie dość często stawiają się w miejscu, w którym chcą sądzić Boga za Jego zamysły, ale w żaden sposób nie jest to dla nich ani mądre ani korzystne, aby kłócić się z Nim lub znajdować jakąkolwiek winę.

Joba 9:4 „Ma On mądre serce i wielką moc; któż mu się oprze i wyjdzie cało?”

Job 40:2 „Czy ten, kto spiera się z Wszechmocnym, będzie trwał w uporze? Niech oskarżyciel Boga odpowie!”

Przypowieści Salomona 21:30 „Przed Panem nie ostoi się ani mądrość, ani rozum, ani rada.”

Izajasza 45:9 „Biada temu, kto się spiera ze swoim stwórcą, skorupka wśród glinianych skorupek! Czy glina może powiedzieć do tego, kto ją formuje: Co robisz? albo dzieło do swojego mistrza: On nie ma rąk?”

Rzymian 9:18-21 „Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości. A zatem, powiesz mi: Czemu jeszcze obwinia? Bo któż może przeciwstawić się jego woli? O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem? Czy powie twór do twórcy: Czemuś mnie takim uczynił? Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły ulepić jedno naczynie kosztowne, a drugie pospolite?”

Rzymian 11:33-34 „O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki jego i nie wyśledzone drogi jego! Bo któż poznał myśl Pana? Albo któż był doradcą jego?”

III. Trójca

Podczas gdy Bóg świadczy, że tylko On jest Bogiem i nie ma innego…

Izajasz 44:6 „Tak mówi Pan, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy
i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga”

Bóg również identyfikuje się z zaimkiem liczby mnogiej „my” pokazując, że więcej niż jedna osoba definiuje kim jest Bóg.

1 Mojżeszowa 1:26 „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi.”

1 Mojżeszowa 3:22 „I rzekł Pan Bóg: Oto człowiek stał się taki jak my: zna dobro i zło. Byleby tylko nie wyciągnął teraz ręki swej i nie zerwał owocu także z drzewa życia, i nie zjadł, a potem żył na wieki!”

1 Mojżeszowa 11:7-8 „Przeto zstąpmy tam i pomieszajmy ich język, aby nikt nie rozumiał języka drugiego! I rozproszył ich Pan stamtąd po całej ziemi, i przestali budować miasto.”

W rzeczywistości Bóg jest jeden w trzech różnych Osobach: Ojciec, Syn (którym jest Jezus Chrystus), oraz Duch Święty.

Ew. Mateusza 3:16-17 „A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.”

Ew. Mateusza 28:19 „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.”

Ew. Jana 14:16-26 „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki – Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać mnie będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie. Owego dnia poznacie, że jestem w Ojcu moim i wy we mnie, a Ja w was. Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie. Rzekł mu Judasz, nie Iskariota: Panie, cóż się stało, że masz się nam objawić, a nie światu? Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy. Kto mnie nie miłuje, ten słów moich nie przestrzega, a przecież słowo, które słyszycie, nie jest moim słowem, lecz Ojca, który mnie posłał To wam powiedziałem z wami przebywając. Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem”

Ew. Jana 15:26 „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie”

2 Koryntian 13:13 „Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.”

Efezjan 2:18 „Albowiem przez niego [Jezusa Chrystusa] mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy
w jednym Duchu.”

Każda z tych trzech Osób jest odrębna, i każda z nich jest w pełni Bogiem zgodnie ze świadectwem Pisma Świętego.

Filipian 4:20 „Bogu zaś i Ojcu naszemu niechaj będzie chwała na wieki wieków. Amen.”

Rzymian 9:5 „do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen”

Dzieje Apostolskie 5:3-4 „I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę? Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu.”

Chociaż wszystkie trzy Osoby mają tę samą naturę i istotę Boga, Bóg Ojciec nie jest tą samą osobą, co Bóg Syn lub Bóg Duch Święty. Pismo wyraźnie odróżnia jednego Ducha od jedynego Pana Jezusa Chrystusa i jedynego Ojca. W ten sposób, istnieje Jeden Bóg w trzech Osobach Ojca, Syna, i Ducha Świętego.

Efezjan 4:4-6 „jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.”

Jest to również widoczne poprzez obserwację sposobu, w jaki Ojciec, Syn i Duch Święty wchodzą ze sobą w interakcje. Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty odnoszą się do siebie nawzajem w sposób który jest możliwy tylko wtedy, gdy każda z tych Osób posiada osobistą tożsamość odrębną od pozostałych dwóch.
Ojciec posyła Syna.

1 Jana 4:14 „A my widzieliśmy i świadczymy, iż Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata”

Syn posyła Ducha…

Ew. Jana 16:7 „Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was.”

Duch pochodzi od Ojca…

Ew. Mateusza 3:16 „A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim.”

Ojciec mówi do swego Syna…

Ew. Łukasza 3:22 „i odezwał się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.”

Syn mówi do Ojca…

Ew. Jana 11:41 „Usunęli więc kamień, gdzie leżał umarły. A Jezus, wzniósłszy oczy w górę, rzekł: Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał”

Duch mówi o Synu…

Ew. Jana 15:26 „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie”

Ojciec kocha Syna…

Ew. Jana 3:35 „Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w jego ręce…”

Syn kocha Ojca…

Ew. Jana 14:31 „…lecz świat musi poznać, że miłuję Ojca i że tak czynię, jak mi polecił Ojciec.”

Duch wlewa miłość Ojca.

Rzymian 5:5 ”bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany”

Ojciec otrzymuje chwałę od Syna.

Ew. Jana 14:13 „I o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu”

Syn otrzymuje chwałę od Ojca.

Ew. Jana 8:54 „Odrzekł Jezus: Jeżeli Ja siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Mnie uwielbia Ojciec mój, o którym mówicie, że jest Bogiem waszym.”

Syn otrzymuje chwałę od Ducha.

Ew. Jana 16:13-14 „lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi.”

Ojciec opuszcza Swego Syna.

Ew. Mateusza 27:46 „…A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”

Syn powraca do Swego Ojca.

Ew. Jana 17:13: Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.

Ew. Łukasza 23:46 „A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego. I powiedziawszy to, skonał.”

Ojciec wielce wywyższa Syna.

Filipian 2:9-11 „Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.”

Nie tylko Bóg Ojciec i Bóg Syn i Bóg Duch Święty aktywnie współdziałają ze sobą, są oni aktywnie zaangażowani w zbawienie grzeszników. Zbawienie człowieka zależy od wszystkich trzech Osób.

Izajasza 61:1 „Duch Wszechmocnego, Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,”

Efezjan 2:18 „Albowiem przez niego [Jezusa Chrystusa] mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy
w jednym Duchu.”

Efezjan 3:14-17 „Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości,”

Hebrajczyków 9:13-14 „Bo jeśli krew kozłów i wołów oraz popiół z jałowicy przez pokropienie uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość, o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu.”

1 Piotra 1:1-2 „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych po Poncie, Galacji, Kappadocji, Azji i Bitynii, wybranych według powziętego z góry postanowienia Boga, Ojca, poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa: Łaska
i pokój niech się wam rozmnożą.”

Duchowe życie chrześcijanina pochodzi i jest podtrzymywane przez Boga, który jest trzema Osobami.

Ew. Jana 5:21 „…Albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce.”

Ew. Jana 6:63 „Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem”

Wszystkie trzy z tych chwalebnych Osób będą obiektem wiecznej społeczności i uwielbienia dla dzieci Bożych.

Ew. Jana 14:16-17 „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki – Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie.”

1 Tesaloniczan 4:17 „potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy
w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.”

Objawienie 7:15 „Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego,
a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją.”

Objawienie 21:3-4 „I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.”

Objawienie 21:22-25 „Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek. A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek. I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją. A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie;”

Objawienie 22:3-4 „I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą i oglądać będą Jego Oblicze.”

IV. Bóg Ojciec

Bóg Ojciec objawia się w Piśmie jako Ten, który jest duchem i jako Ten, który szuka prawdziwych czcicieli, którzy będą go czcić w Duchu i prawdzie.

Ew. Jana 4:23-24 „Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali.”

Ojciec jest niewidzialny przez człowieka.

Ew. Jana 5:37 „A sam Ojciec, który mnie posłał, wydał o mnie świadectwo. Ani głosu jego nigdy nie słyszeliście, ani postaci jego nie widzieliście,”

Ew. Jana 6:46 „Nie jakoby ktoś widział Ojca; Ojca widział tylko Ten, który jest od Boga”

Ojciec objawia się nam przez swojego Syna Jezusa Chrystusa.

Ew. Jana 14:8-9 „Rzekł mu Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam. Odpowiedział mu Jezus: Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca?”

Ojciec tak bardzo umiłował grzeszników na tym świecie, że posłał swego Syna na świat, aby dał życie wieczne tym, którzy uwierzą.

Ew. Jana 3:16 „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.”

1 Jana 4:9-10 „W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli.Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze.”

Bóg Ojciec jest przede wszystkim Ojcem Jego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa, lecz przez adopcję obdarzył On również tym cudownym przywilejem synostwa zbawionych grzeszników

Efezjan 1:3 „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa…”

2 Jana 1:3 „Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Jezusa Chrystusa, Syna Ojca…”

Ew. Jana 20:17 „…Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego”

Rzymian 8:15 „Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze!”

Galacjan 4:4-6 „lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził
z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili. A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze!”

1 Jana 3:1 „Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy.”

Ojciec przeznaczył i wybrał tych, którzy będą zbawieni.

Efezjan 1:3-6 „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym.”

Efezjan 1:11 „w którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką, nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia tego, który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej”

1 Tesaloniczan 1:4 „Wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście wybrani”

Nikt nie może przyjść do Chrystusa, chyba że Ojciec się do tego przyczyni.

Ew. Jana 6:44 „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał,
a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”

Ew. Jana 6:37 „Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz;”

Ew. Jana 6:65 mówił: „Dlatego powiedziałem wam, że nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli mu to nie jest dane od Ojca.”

Ew. Jana 6:45 „…Każdy, kto słyszał od Ojca i jest pouczony, przychodzi do mnie.”

Nikt, kto zaprzecza Synowi, nie ma Ojca.

Ew. Jana 5:23 „…Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał”

1 Jana 2:23 „Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca.”

Ew. Jana 15:23 „Kto mnie nienawidzi, i Ojca mego nienawidzi”

Ew. Jana 8:42 „Rzekł im Jezus: Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem wyszedłem od Boga i oto jestem. Albowiem nie sam od siebie przyszedłem, lecz On mnie posłał.”

Pod koniec tego czasu, Ojciec otrzyma Królestwo Chrystusa od Swego rządzącego Syna … wtedy Chrystus i wszystko będzie podporządkowane Ojcu, tak aby Bóg był wszystkim we wszystkim.

1 Koryntian 15:24-28 „Potem nastanie koniec, gdy odda władzę królewską Bogu Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc. Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje. A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć. Wszystko bowiem poddał pod stopy jego. Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.”

Efezjan 4:6 „jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”

V. Bóg Syn: Jezus Chrystus

Jezus Chrystus jest w pełni Bogiem.

Ew. Jana 1:1 „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.”

Ew. Jana 20:28 „Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój.”

Ew. Mateusza 1:23 „Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.”

Izajasza 9:5 „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.”

Ew. Jana 8:58 „Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest.”

Hebrajczyków 1:8 „lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.”

Jezus Chrystus jest równy Bogu Ojcu

Ew. Jana 5:18 „…lecz także Boga nazywał własnym Ojcem, i siebie czynił równym Bogu.”

Ew. Jana 10:30 „Ja i Ojciec jedno jesteśmy.”

Ew. Jana 10:33 „Odpowiedzieli mu Żydzi, mówiąc: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo i za to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem.”

Filipian 2:6 „…który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu,”

Jezus Chrystus objawia Boga Ojca

Ew. Jana 1:18 „Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.”

2 Koryntian 4:4 ”o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga”

Hebrajczyków 1:3 „On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty…”

Jezus Chrystus jest Stwórcą.

1 Koryntian 8:6 „…wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko
i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.”

Ew. Jana 1:3 „Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało.

Ew. Jana 1:10 „Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał.”

Kolosan 1:16 „Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.”

Hebrajczyków 1:1-2 „Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył.”

Jezus Chrystus jest w pełni Człowiekiem.

Ew. Jana 1:14 „A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy.”

Rzymian 8:3 „Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała…”

Hebrajczyków 2:17 „Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu.”

Hebrajczyków 4:15 „Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu.”

Rzymian 5:15 … „przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa…”

1 Tymoteusza 2:5 „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus…”

Urodził się z dziewicy.

Mateusza 1:23 „Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.”

Galacjan 4:4 „lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził
z niewiasty i podlegał zakonowi…”

Jezus Chrystus jest Panem wszystkich.

Dzieje Apostolskie 2:36 „Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście”

Dzieje Apostolskie 10:36 „Posłał On synom izraelskim Słowo, zwiastując dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa; On to jest Panem wszystkich”

Rzymian 14:9 „Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować.”

Objawienie 17:14 „Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni”

Jezus Chrystus jest Mesjaszem.

Ew. Jana 1:38-41 „A gdy Jezus się odwrócił i ujrzał, że idą za nim, rzekł do nich: Czego szukacie? A oni odpowiedzieli mu: Rabbi! (to znaczy: Nauczycielu) gdzie mieszkasz? Rzekł im: Pójdźcie a zobaczycie! Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i pozostali u niego w tym dniu; a było to około dziesiątej godziny. Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z tych dwóch, którzy to słyszeli od Jana i poszli za nim. Ten spotkał najpierw Szymona, brata swego, i rzekł do niego: Znaleźliśmy Mesjasza (to znaczy: Chrystusa).”

Ew. Jana 4:25-26 „Rzekła mu niewiasta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz (to znaczy Chrystus); gdy On przyjdzie, wszystko nam oznajmi. Rzekł jej Jezus: Ja, który mówię z tobą, jestem nim.”

Tylko Jezus Chrystus zbawia ludzi; Tylko przez Niego ludzie mogą przyjść do Boga Ojca

Hebrajczyków 7:25 „…Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi.”

Ew. Jana 10:9 „Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie,
i wyjdzie, i pastwisko znajdzie”

Ew. Jana 14:6 „Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.”

Dzieje Apostolskie 4:11-12 „On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”

Jezus Chrystus jest jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Mediatorem jest ten, kto interweniuje między Bogiem a ludźmi, aby przywrócić pokój i przyjaźń. Nowe Przymierze, które gwarantuje pokój i przyjaźń między Bogiem a człowiekiem, zostało zatwierdzone przez naszego Pośrednika, Jezusa Chrystusa, przez przelanie Jego krwi.

1 Tymoteusza 2:5 „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiekChrystus Jezus”

Hebrajczyków 8:6 „Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice.”

Hebrajczyków 9:15 „I dlatego jest On pośrednikiem nowego przymierza, ażeby gdy poniesiona została śmierć dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne.”

Hebrajczyków 12:24 „i do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która przemawia lepiej niż krew Abla”

Jeremiasza 31:33-34 „lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich – mówi Pan – odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę.”

Sam Jezus Chrystus poniósł karę za grzechy swego ludu.

Hebrajczyków 9:26 „… On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.”

Ew. Jana 1:29 „Nazajutrz ujrzał Jezusa, idącego do niego, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.”

Izajasza 53:11 „Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie.”

1Piotra 2:24 „On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was.”

Po śmierci za grzechy Jego ludu, Chrystus został pochowany tego samego dnia, zmartwychwstał trzeciego dnia i po czterdziestu dniach wstąpił do nieba, zasiadł po prawicy Boga i teraz wstawia się za swoim ludem.

1 Koryntian 15:3-4 „Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism,”

Ew. Marka 9:31 „Pouczał bowiem uczniów swoich i mówił im: Syn Człowieczy będzie wydany
w ręce ludzkie i zabiją go, ale zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”

Dzieje Apostolskie 1:3 „Im też po swojej męce objawił się jako żyjący i dał liczne tego dowody, ukazując się im przez czterdzieści dni i mówiąc o Królestwie Bożym”

Ew. Marka 16:19 „A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga.”

Rzymian 8:34 „Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.”

Jezus Chrystus zasłużył na wzniosły honor zasiadania z Jego Ojcem, jako Wielki Król nad wszystkimi królami i jako zwycięski Najwyższy Kapłan Boga.

Hebrajczyków 1:3 „On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach”

Hebrajczyków 8:1 „Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie…”

Hebrajczyków 4:14 „Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania”

Hebrajczyków 7:26 „Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa;”

Objawienie 19:16 „A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.”

Psalm 72:11 „Niech mu oddają pokłon wszyscy królowie, niech mu służą wszystkie narody!”

Wkrótce przyjdzie ponownie.

Objawienie 22:20 „Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce.”

Dzieje Apostolskie 1:9-11 „I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu. I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy nich i rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba.”

A kiedy przyjdzie, Jezus Chrystus osądzi świat sprawiedliwie.

Ew. Jana 5:22 „Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi”

Dzieje Apostolskie 10:42 „Przykazał nam też, abyśmy ludowi głosili i składali świadectwo, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych.”

Dzieje Apostolskie 17:31 „gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.”

2 Koryntian 5:10 „Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.”

VI. Bóg – Duch Święty

Duch Święty pochodzi od Ojca i został posłany na ten świat przez Chrystusa, aby dać świadectwo
o Chrystusie.

Ew. Jana 15:26 „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie;”

Ew. Jana 16:7 „Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was.”

Ew. Jana 16:14 „On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi.”

Ducha Bożego określa się jako Tego, którego możliwe jest okłamanie. Jest On zdolny do mówienia, do nauczania, i może być zasmucony. To wskazuje, że Duch jest osobą, a nie tylko bezosobową siłą czy mocą.

Dzieje Apostolskie 5:3 „I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę?”

Dzieje Apostolskie 8:29 „I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego wozu.”

Dzieje Apostolskie 13:2 „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.”

Dzieje Apostolskie 28:25 „Dobrze Duch Święty powiedział do ojców waszych przez”

List do Hebrajczyków 3:7 „Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie…”

Hebrajczyków 10:15 „Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem…”

Ew. Łukasza 12:12 „Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić.”

Izajasza 63:10 „Lecz oni byli przekorni i zasmucili Ducha jego Świętego; wtedy przemienił się
w ich nieprzyjaciela, sam przeciwko nim walczył.”

Efezjan 4:30 „A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.”

Hebrajczyków 10:29 „i znieważył Ducha łaski!”

Co więcej, Duch posiada zarówno umysł, jak i wolę, co wskazuje ponownie, że Duch jest odrębną osobą, a nie martwą siłą.

Rzymian 8:27 „A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo zgodnie z myślą Bożą wstawia się za świętymi.”

1 Koryntian 12:8-11 „Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków. Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce”

Jezus mówił o Duchu jako o osobie, przeciwko której można bluźnić.

Ew. Mateusza 12:31-32 „Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone. A jeśliby ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym.”

Ew. Marka 3:28-30 „Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowiedzieli.Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego.”

Ew. Łukasza 12:10 „Każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone; lecz kto by bluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, temu nie będzie odpuszczone.”

Duch Święty przyszedł na ten świat, aby przekonać ludzi o ich grzechu, potrzebie sprawiedliwości
i nadchodzącym sądzie

Ew. Jana 16:8-11 „A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie;
o grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; o sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; o sądzie zaś, gdyż książę tego świata został osądzony.”

To Duch sprawia, że ludzie doświadczają nowego narodzenia

Ew. Jana 3:8 „Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.”

On zamieszkuje wszystkich prawdziwych wierzących. Każdy, kto nie ma Ducha, nie należy do Chrystusa.

1 Koryntian 3:16 „Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?”

1 Koryntian 6:19 „Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga…”

2 Tymoteusza 1:14 „tego, co ci dobrego powierzono, strzeż przez Ducha Świętego, który mieszka w nas.”

Rzymian 8:9 „Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego.”

Duch Święty jest gwarancją naszego zbawienia.

2 Koryntian 1:21-22 „Tym zaś, który nas utwierdza wraz z wami w Chrystusie, który nas namaścił, jest Bóg, który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych.”

2 Koryntian 5:5 „A tym, który nas do tego właśnie przysposobił, jest Bóg, który nam też dał jako rękojmię Ducha.”

Efezjan 1:13-14 „W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego,
i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego.”

1 Jana 3:24 „A kto przestrzega przykazań jego, mieszka w Bogu, a Bóg w nim, i po tym Duchu, którego nam dał, poznajemy, że w nas mieszka.”

1 Jana 4:13 „Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy, a On w nas, że z Ducha swojego nam udzielił.”

On jest Duchem adopcji, który daje świadectwo ludowi Bożemu o miłości, którą Bóg ma dla nich.

Rzymian 8:15-16 „Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.”

Rzymian 5:5 „bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany”

I będzie mieszkał z ludem Bożym na wieki.

Ew. Jana 14:16 „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki…”

Duch Święty jest źródłem mocy Kościoła.

Ew. Łukasza 24:49 „A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości”

Dzieje Apostolskie 1:4-5 „A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.”

Dzieje Apostolskie 1:8 „ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.”

1 Koryntian 2:3-4 „I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze, a mowa moja
i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc,”

1 Tesaloniczan 1:4-5 „…wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście wybrani, gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania…”

On rozdaje duchowe dary dla Kościoła.

1 Koryntian 12:7-11 „A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi. Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków. Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce.”

Dzieje Apostolskie 20:28 „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.”

Prowadzi lud Boży do prawdy.

Ew. Jana 14:26 „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.”

Ew. Jana 16:13 „lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę…”

1 Koryntian 2:11-13 „Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę”

Duch Boży uświęca i przemienia coraz bardziej wierzących na obraz Jezusa Chrystusa.

2 Koryntian 3:18 „My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.”

2 Tesaloniczan 2:13 „…was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca”

1 Piotra 1:2 „poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu…”

Prowadzi lud Boży do walki z pożądliwościami ciała, oraz do wyznawania i porzucania grzechów.

Rzymian 8:13 „Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie.”

Galacjan 5:16 „Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej.”

Mamy szukać większych przejawów obecności Ducha i Jego wypełnienia.

Efezjan 5:18 „I nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha…”

Ew. Łukasza 11:13 „Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.”

Kiedy był napełniony Duchem, wczesny kościół często doświadczał wielkiej odwagi i mocy
w głoszeniu Ewangelii i wychwalaniu potężnych dzieł Boga.

Dzieje Apostolskie 2:4.11 „I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał…słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże.”

Dzieje Apostolskie 2:17.18.21 „wyleję Ducha mego na wszelkie ciało i prorokować będą synowie wasi i córki wasze… nawet i na sługi moje i służebnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego
i prorokować będą.… Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”

Dzieje Apostolskie 4:31 „A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani,
i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże.”

Dzieje Apostolskie 6:10 „Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał.”

Dzieje Apostolskie 10:45-46 „I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy z Piotrem przyszli, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego; słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wielbili Boga….”

Dzieje Apostolskie 19:6 „A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.”

1 Koryntian 2:4 „…a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc…”

1 Tesaloniczan 1:5 „…gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania; wszak wiecie, jak wystąpiliśmy między wami przez wzgląd na was”.

18. Istotnym jest, abyśmy nie gasili błogosławionych wpływów Ducha Świętego grzesznymi postawami i czynami.

1 Tesaloniczan 5:19 „Ducha nie gaście.”

Efezjan 4:30 „A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.”

VII. Zepsucie (upadek) człowieka

Człowiek był początkowo stworzony w dobrym, prawym i świętym stanie.

1 Mojżeszowa 1:27 „I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.”

1 Mojżeszowa 1:31 „I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre.”

Kaznodzei Salomona 7:29 „…Bóg stworzył człowieka prawym”

Ale człowiek świadomie zgrzeszył przeciwko Bogu, łamiąc przykazanie Boże

1 Mojżeszowa 2:15-17 „I wziął Pan Bóg człowieka i osadził go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł. I dał Pan Bóg człowiekowi taki rozkaz: Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz.”

1 Mojżeszowa 3:6 „A gdy kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia i że były miłe dla oczu, i godne pożądania dla zdobycia mądrości, zerwała z niego owoc i jadła. Dała też mężowi swemu, który był z nią, i on też jadł.”

W tym jednym akcie buntu Adam reprezentował całą ludzkość w taki sposób, że wina jego grzechu została przypisana całej ludzkości, tak że potępienie i śmierć dotknęły nas wszystkich.

Rzymian 5:15 „…przez upadek jednego człowieka umarło wielu…”

Rzymian 5:18 „…przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi…”

Rzymian 5:19 „…przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami…”

1 Koryntian 15:21 „…przyszła przez człowieka śmierć…”

1 Koryntian 15:22 „…w Adamie wszyscy umierają…”

Teraz tak całkowicie ponosimy winę Adama i naturę Adama, że wszyscy ludzie poczęci są w grzechu
i wychodzą z łona matki jako grzesznicy.

Izajasza 48:8 „…zwano cię odstępcą od urodzenia.”

Psalm 51:7 „Oto urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja.”

Psalm 58:4 „Bezbożni są odstępcami już od łona matki, kłamcy błądzą już od samego urodzenia.”

1 Mojżeszowa 8:21 „…gdyż myśli serca ludzkiego są złe od młodości jego.”

Z natury wszyscy ludzie są martwi w grzechu.

Efezjan 2:1-2 „I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, w których niegdyś chodziliście według modły tego świata…”

Kolosan 2:13 „…I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym…”

Z natury wszyscy ludzie są pod panowaniem grzechu.

Rzymian 3:9-10 „Cóż więc? Przewyższamy ich? Wcale nie! Albowiem już przedtem obwiniliśmy Żydów i Greków o to, że wszyscy są pod wpływem grzechu, jak napisano: Nie ma ani jednego sprawiedliwego”

Z natury wszyscy ludzie są dziećmi gniewu.

Efezjan 2:3 „…wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała
i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni;”

Z natury wszyscy ludzie mają serce podstępne i rozpaczliwie chore.

Jeremiasza 17:9 „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?”

Z natury prawda Boża jest dla człowieka głupstwem.

1 Koryntian 2:14 „Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać.”

I w tym stanie Bóg oświadcza, że wszyscy jesteśmy absolutnie niezdolni do jakiegokolwiek dobra czy to w myślach, w czynach, czy w naszych najlepszych próbach czynienia tego, co uważamy za sprawiedliwe.

1 Mojżeszowa 6:5 „A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi
i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe”

Przypowieści Salomona 15:26 „Zamysły złych są ohydą dla Pana…”

Rzymian 3:12 „…nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.”

Rzymian 8:7 „…Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może.”

Tytusa 1:16 „Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni.”

Jeremiasza 4:22 „…Są biegłe w czynieniu zła, lecz dobrze czynić nie umieją.”

Przypowieści Salomona 21:4 „Dumne oczy i pyszne serce, to lampa bezbożnych – lecz myli.”

Przypowieści Salomona 28:9 „U tego kto odwraca ucho aby nie słyszeć nauki, nawet modlitwa jest ohydą.”

Izajasza 64:6 „I wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona”

Pomimo swego złego stanu, ludzie kochają go i kochają swój grzech,
i świadomie dążą do każdej formy niesprawiedliwości.

Joba 15:16 „ohydny i zepsuty jest człowiek, który pije nieprawość jak wodę.”

Ew Jana 3:19 „A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe.”

Izajasza 30:9 „Gdyż jest to lud przekorny, synowie zakłamani, synowie, którzy nie chcą słuchać zakonu Pana.”

Efezjan 4:19 „oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością.”

Kochamy swój grzech w naszym upadłym stanie, odrzucamy Boga, odmawiamy szukania Go
i nieprzyjdziemy do Niego.

Rzymian 3:11 „…nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga;”

Ew. Jana 1:11 „Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.”

Ew. Jana 5:40 „…ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot.”

Rzymian 1:18 „nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę.”

Rzymian 1:25 „ponieważ zamienili Boga prawdziwego na fałszywego
i oddawali cześć, i służyli stworzeniu zamiast Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki.”

O ile nie zostaną zbawieni od tego upadłego stanu, mężczyźni i kobiety będą wiecznie cierpieli za swoje grzechy.

Rzymian 2:5-6, 8-9 „Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu według uczynków jego:…tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe.”

Objawienie 21:8 „Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.”

Ale raz zbawiony przez wiarę w Jezusa Chrystusa, lud Boży nie jest już całkowicie zdeprawowany, ale posiada umysł Chrystusa, Boży charakter i nowe serce charakteryzujące się czystością. Lud Boży ma nową naturę, która nie jest już niezdolna do czynienia dobra, ale również jest gorliwa w czynieniu dobra.

1 Koryntian 2:16 „…Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej.”

Efezjan 4:24 „…a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga
w sprawiedliwości i świętości prawdy.”

2 Piotra 1:4 „…abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury…”

Ezechiela 36:26 „I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste.”

Ew. Mateusza 5:8 „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.”

Rzymian 15:14 „Ja sam zaś, bracia moi, mam pewność co do was, że i wy jesteście pełni dobroci, napełnieni umiejętnością wszelkiego rodzaju i możecie jedni drugich pouczać.”

Efezjan 2:10 „…Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili…”

Tytusa 2:13-14 „…oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach”

W rzeczywistości sprawiedliwość i posłuszeństwo są dowodem prawdziwego zbawienia.

Ew. Mateusza 5:20 „Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.”

Ew. Mateusza 7:21 „Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie.”

Ew. Jana 3:36 „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim.”

Hebrajczyków 5:9 „a osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego”

1 Jana 2:3 „…A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy.”

1 Jana 3:9-10 „Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził. Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabelskie. Kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego.”

VIII. Wybranie

Doktryna o Bożym wybraniu jest z pewnością nauczana w Piśmie Świętym

1 Tesaloniczan 1:4 „…wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście wybrani”

Rzymian 8:33 „Któż będzie oskarżał wybranych Bożych?”

Ew. Marka 13:27 „I wówczas pośle aniołów, i zgromadzi wybranych swoich z czterech stron świata, od krańca ziemi aż po kraniec nieba.”

Wybranie jest odwieczną decyzją Boga dotyczącą i przeznaczającą niektóre osoby do życia wiecznego, nie opartą na tym, co Bóg przewidział w grzeszniku, ale całkowicie na Jego łasce.

Ew. Marka 13:20 „ale ze względu na wybranych, których wybrał…”

Dzieje Apostolskie 13:48 „a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.”

Efezjan 1:4-5 „w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej,”

Jakuba 1:18 „Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń.”

Jakuba 2:5 „Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa…”

1 Koryntian 1:27-29 „ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić, aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym.”

Rzymian 9:10-16 „Ale nie tylko to, gdyż dotyczy to również Rebeki, która miała dzieci z jednym mężem, praojcem naszym Izaakiem. Albowiem kiedy się one jeszcze nie narodziły ani też nie uczyniły nic dobrego lub złego – aby utrzymało się w mocy Boże postanowienie wybrania, oparte nie na uczynkach, lecz na tym, który powołuje – powiedziano jej, że starszy służyć będzie młodszemu, jak napisano: Jakuba umiłowałem, a Ezawem wzgardziłem. Cóż tedy powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Bynajmniej. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego.”

Chociaż Bóg suwerennie wybiera niektórych do zbawienia, a pomija innych, mimo to wszyscy ludzie są odpowiedzialni za pokutę za swoje grzechy i uwierzenie w Pana Jezusa Chrystusa.

Ew. Marka 1:14-15 „przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii.”

Dzieje Apostolskie 17:30 „Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali”

1 Jana 3:23 „A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego, Jezusa Chrystusa…”

I wszyscy, którzy się nawrócą i uwierzą, na pewno zostaną zbawieni.

Dzieje Apostolskie 3:19 „Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze…”

Dzieje Apostolskie 16:31 „A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony…”

Natomiast ci, którzy odmawiają pokuty za swoje grzechy i uwierzenia w Pana Jezusa Chrystusa, ponoszą za to winę i są osobiście odpowiedzialni za ich własne, dobrowolne odrzucenie Ewangelii.

Ew.Mateusza 23:37 „Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście!”

Ew. Jana 5:40 „…ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot.”

Dzieje Apostolskie 7:51 „Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu, wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak i wy!”

Dzieje Apostolskie 13:46 „Wtedy Paweł i Barnaba odpowiedzieli odważnie i rzekli: Wam to najpierw miało być opowiadane Słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, przeto zwracamy się do pogan.”

Hebrajczyków 2:3 „to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?”

Hebrajczyków 10:28-29 „Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza”

Hebrajczyków 12:25 „Baczcie, abyście nie odtrącili tego, który mówi; jeśli bowiem tamci, odtrąciwszy tego, który na ziemi przemawiał, nie uszli kary, to tym bardziej my, jeżeli się odwrócimy od tego, który przemawia z nieba.”

Ezechiela 18:30-32 „Dlatego każdego według jego postępowania będę sądził, domu izraelski – mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie się i odwróćcie od wszystkich waszych przestępstw, aby się wam nie stały pobudką do grzechu! Odrzućcie od siebie wszystkie swoje przestępstwa, które popełniliście przeciwko mnie, i stwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha! Dlaczego macie umierać, domu izraelski? Gdyż nie mam upodobania w śmierci śmiertelnika, mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!”

Ezechiela 33:11 Powiedz im: Jakom żyw – mówi Wszechmocny Pan – nie mam upodobania w śmierci bezbożnego, a raczej, by się bezbożny odwrócił od swojej drogi, a żył. Zawróćcie, zawróćcie ze swoich złych dróg! Dlaczego macie umrzeć, domu izraelski?

IX. Droga Zbawienia

Zbawienie pochodzi od samego Boga. On je wymyślił i zaprojektował. On je inicjuje i powoduje. On je utwierdza i kończy. Zbawienie grzeszników należy wyłącznie do Boga!

Psalm 3:9 „U Pana jest zbawienie.”

Psalm 27:9 „…Boże zbawienia mego!”

Psalm 62:2 „Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, od niego jest zbawienie moje.”

Izajasza 43:11 „Ja, jedynie Ja, jestem Panem, a oprócz mnie nie ma wybawiciela.”

Izajasza 45:22 „Do mnie się zwróćcie, wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione, bo Ja jestem Bogiem i nie ma innego.”

Objawienie 7:10 „…zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka.”

Objawienie 19:1 „Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu…”

Człowiek nie ma się czym chlubić.

Efezjan 2:8-9 „Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.”

Boskie zbawienie jest cudownie pełne, kompletne i doskonałe! Bóg nigdy częściowo nie wybawia nikogo. Kiedy Bóg zbawia grzesznika, jest on całkowicie i kompletnie zbawiony. Zbawienie grzesznika jest ostateczne.

Hebrajczyków 7:25 „Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi.”

Grzesznik zostaje uwolniony od wszystkiego, co jest naprawdę szkodliwe, niebezpieczne i śmiertelne. Bóg zbawia grzesznika z jego stanu wiecznego zatracenia

Ew. Łukasza 19:9-10 „Dziś zbawienie stało się udziałem domu tego, ponieważ i on jest synem Abrahamowym. Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to co zginęło.”

…oraz ze stanu odłączenia od Boga

Efezjan 2:13 „Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową.”

…i z bezowocnych dróg jego przodków,

1 Piotra 1:18 „…wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni
z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego”

…i z mocy ciemności,

Kolosan 1:13 „…który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego…”

…i od obecnego złego wieku,

Galacjan 1:4 „…który wydał samego siebie za grzechy nasze, aby nas wyzwolić z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i Ojca naszego…”

…i z zepsucia, które jest na świecie,

2 Piotra 1:4 „… uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.”

…i od każdego z jego wrogów

Ew. Łukasza 1:68-71 „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i dokonał jego odkupienia, i wzbudził nam mocarnego Zbawiciela w domu Dawida, sługi swego, jak od wieków zapowiedział przez usta świętych proroków swoich, wybawienie od wrogów naszych i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą”

…w tym uwolnienie od diabła i jego niewoli

Hebrajczyków 2:14-15 „Skoro zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, więc i On również miał w nich udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby wyzwolić wszystkich tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie byli w niewoli.”

Ale to nie wszystko. Istnieje o wiele więcej aspektów Bożego zbawienia! Kiedy Bóg zbawia grzesznika,oczyszcza go absolutnie od wszystkich jego grzechów.

Ew. Mateusza 1:21 „A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego…”

Obejmuje to pełne przebaczenie wszystkich grzechów

Ew. Łukasza 1:77 „…aby dać ludowi jego poznanie zbawienia przez odpuszczenie grzechów ich”

…i odkupienie od przekleństwa Prawa,

Galacjan 3:13 „Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie…”

…i zbawienie od gniewu Bożego. Bóg zbawia nas od Swego sprawiedliwego gniewu! Alleluja!

Rzymian 5:9 „Tym bardziej więc teraz, usprawiedliwieni krwią jego, będziemy przez niego zachowani od gniewu”

Ale jest jeszcze więcej! W tym życiu Bóg łamie moc grzechu człowieka, którego zbawia,

Rzymian 6:14 „Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską.”

…i wyzwala go z niewoli grzechu,

Rzymian 6:17-18 „Lecz Bogu niech będą dzięki, że wy, którzy byliście sługami grzechu, przyjęliście ze szczerego serca zarys tej nauki, której zostaliście przekazani, a uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości,”

…i obmywa go od wszelkiej nieczystości i od bałwanów jego,

Ezechiela 36:25 „I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was.”

…oraz obejmuje przekształcenie go z jednego stopnia chwały w kolejny, na obraz Chrystusa.

2 Koryntian 3:18 „My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.”

To nie wszystko! Zbawienie Boże ostatecznie przenosi świętych w obecność Chrystusa, aby ujrzeli Jego piękno i chwałę,

Ew Jana 17:24 „Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali chwałę moją, którą mi dałeś…”

…na której widok będą upodobnieni do samego Chrystusa,

1 Jana 3:2 „Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Leczwiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.”

…całkowicie wolny od grzechu

Efezjan 5:27 „aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś
w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany.”

…w pełni uwielbiony…

Rzymian 8:30 „…a których usprawiedliwił, tych i uwielbił”

…otrzymawszy ciało na podobieństwo chwalebnego ciała Chrystusa…

Filipian 3:20-21 „Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.”

…ciało nieprzemijające, wzbudzone w chwale, wzbudzone w mocy, ciało duchowe,

1 Koryntian 15:42-44 „Tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sieje się w słabości, bywa wzbudzone w mocy; Sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe.”

…i zbawiony będzie świecił jak słońce w Królestwie Ojca …

Ew. Mateusza 13:43 „Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego”

…na zawsze uwolniony od śmierci,

Izajasza 25:8 „Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na wieki…”

…i od wszelkiego bólu i smutku,

Objawienie 21:4 „I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły”

…panując przez całą wieczność z Chrystusem. Cóż za chwalebne zbawienie! Chwalmy Pana!

2 Tymoteusza 2:12 „…jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zaprzemy,
i On się nas zaprze…”

Objawienie 22:5 „…i panować będą na wieki wieków.”

Hebrajczyków 2:3 “tak wielkie zbawienie…”

I całe to wspaniałe zbawienie znajduje się tylko w Jezusie Chrystusie.

Ew. Łukasza 2:25, 27-30 „A był wtedy w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon…przyszedł więc
z natchnienia Ducha do świątyni, a gdy rodzice wnosili dziecię Jezus, by wypełnić przepisy zakonu co do niego, on wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc: Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju, gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje…”

Ew. Jana 10:9 „Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie i wejdzie,
i wyjdzie, i pastwisko znajdzie.”

Ew. Jana 14:6 „Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.”

Dzieje Apostolskie 4:11-12 „On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”

1 Tesaloniczan 5:9 „…osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa…”

2 Tymoteusza 2:10 „…dlatego wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia,które jest w Chrystusie Jezusie, wraz z chwałą wiekuistą…”

Hebrajczyków 2:10 „…sprawcę ich zbawienia uczynił doskonałym przez cierpienia…”

Hebrajczyków 5:9 „stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego”

I dostępne jest przez wiarę w Niego

Dzieje Apostolskie 10:43 „O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego.”

Dzieje Apostolskie 16:31 „A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.”

2 Tymoteusza 3:15 „I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa.”

Grzesznicy mogą uwierzyć tylko w Chrystusa, jeśli Chrystus zostanie im objawiony. Jak można uwierzyć w kogoś, o kim się nigdy nie słyszało? I jak grzesznicy mogą wierzyć w zbawienie, o którym nigdy nie słyszeli? Prawda jest taka, że nie mogą.

Rzymian 10:13-14 „Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie. Ale jak mają wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak mają uwierzyć w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje?”

Bóg wyraźnie oznajmia, że orędzie zbawienia ogłoszone grzesznikom jest tym, czego On używa, aby ich zbawić

Dzieje Apostolskie 11:14 „…a on powie ci słowa, przez które będziesz zbawiony”

Dzieje Apostolskie 13:26 „Mężowie bracia, synowie rodu Abrahamowego, i ci wśród nas, którzy się Boga boją, nam to została posłana wieść o tym zbawieniu.”

Dzieje Apostolskie 16:17 „Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego i zwiastują wam drogę zbawienia.”

Rzymian 1:16 „…nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy…”

Efezjan 1:13 „…usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście
w Niego…”

Śmierć, pogrzeb i zmartwychwstanie Chrystusa są kluczowe dla przesłania zbawienia.

1 Koryntian 15:1-4 „A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism, i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism…”

Tylko ci, którzy wierzą w przesłanie zbawienia, doświadczają rzeczy obiecanych w jego orędziu, rezultatem wiary w Chrystusa jest zbawienie duszy.

1 Piotra 1:9 …osiągając cel wiary, zbawienie dusz.

X. Odrodzenie

Człowiek z natury jest duchowo martwy w upadkach i grzechach.

Efezjan 2:1-2 „I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych.”

Kolosan 2:13 „I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym.”

Aby być zbawionym, człowiek musi przejść ze stanu duchowej śmierci do stanu duchowego życia. Tylko Bóg może to uczynić i robi to, ożywiając człowieka wraz z Chrystusem.

Efezjan 2:4-5 „Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem – łaską zbawieni jesteście…”

Ten życiodajny akt Boga jest również opisywany jako nowe narodzenie lub narodziny z Ducha.

Ew. Jana 3:3 „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.”

Ew. Jana 3:7-8 „Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.”

To cudowne odrodzenie jest nowym narodzeniem. Odrodzenie odbywa się zgodnie z doskonałą wolą Boga i niejest w żaden sposób wynikiem jakichkolwiek uczynków wykonywanych przez człowieka.

Tytusa 3:5 „…zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego…”

Odradzające nowe narodzenie zawsze skutkuje radykalną przemianą człowieka.

2 Koryntian 5:17 „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.”

Nowe serce jest obiecane tym, którzy narodzili się z Boga.

Ezechiela 36:26 „I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste.”

I przekazana zostaje zbawienna wiara

1 Jana 5:1 „Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem, z Boga się narodził,”

Jak również nadzieja

1 Piotra 1:3 „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa…”

Oraz pragnienie sprawiedliwości jest również u tych, którzy narodzili się z Boga, a grzech przestaje być praktyką ich życia.

1 Jana 3:9 „Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć,gdyż z Boga się narodził”

1 Jana 5:18-19 „Wiemy, że żaden z tych, którzy się z Boga narodzili, nie grzeszy, ale że Ten, który z Boga został zrodzony, strzeże go i zły nie może go tknąć. My wiemy, że z Boga jesteśmy, a cały świat tkwi w złem.”

Nowe narodzenie daje zdolność do miłości.

1 Jana 4:7 „Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga.”

Nowe narodzenie jest gwarancją również, że święty pokona ten świat i zwycięży na końcu.

1 Jana 5:4 „Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza.”

Nie dzieje się to z woli człowieka.

Ew. Jana 1:12-13 „Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.”

Nie dzieje się to również bez Słowa Bożego.

1 Piotra 1:23 „…jako odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale nieskazitelnego, przez Słowo Boże, które żyje i trwa.”

XI. Upamiętanie i wiara

Upamiętanie i wiara są nakazane przez Pana

Dzieje Apostolskie 17:30 „Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali…”

1 Jana 3:23 „A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał.”

Oba są fundamentalnymi aspektami chrześcijaństwa.

Hebrajczyków 6:1 „Dlatego pominąwszy początki nauki o Chrystusie, zwróćmy się ku rzeczom wyższym, nie powracając ponownie do podstaw nauki o odwróceniu się od martwych uczynków i o wierze w Boga…”

Prawdziwe upamiętanie i prawdziwa wiara zawsze idą w parze. Nie można mieć jednego bez drugiego.

Ew. Marka 1:14-15 „A potem, gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii.”

Dzieje Apostolskie 20:21 „…wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.”

Jezus ostrzega nas, że brak któregokolwiek z tych elementów jest skutkuje wieczną karą grzesznika.

Ew. Łukasza 13:3 „Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie.”

Należy jednak dodać, że grzesznicy są zbawieni od grzechów tylko przez Jezusa Chrystusa, tylko dzięki dobrowolnej łasce i miłosierdziu Bożemu, oraz podarowaniu nam przez niego Zbawiciela, a nie przez jakiekolwiek uczynki wykonywane przez grzesznika.

2 Tymoteusza 1:9 „[Bóg] który nas wybawił i powołał powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami,”

Tytusa 3:5 „…zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego…”

Chociaż skrucha ku Bogu i wiara w Pana Jezusa są zawsze wymagane od grzesznika do zbawienia to żaden z tych elementów w żaden sposób nie zasługuje ani nie zyskuje łaski u Boga. Przeciwnie, oba są darem, otrzymanym od Niego

Efezjan 2:8-9 „Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.”

Filipian 1:29 „…gdyż wam dla Chrystusa zostało darowane to, że możecie nie tylko w niego wierzyć, ale i dla niego cierpieć…”

Dzieje Apostolskie 11:18 „A gdy to usłyszeli, uspokoili się i wielbili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi.”

2 Tymoteusza 2:25 „napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy”

Pokuta jest wielokrotnie określana w Piśmie Świętym jako zmiana umysłu, która prowadzi do odwrócenia się od grzechu i zwrócenia się ku Bogu.

Ezechiela 14:6 „Dlatego mów do domu izraelskiego: Tak mówi Wszechmocny Pan: Nawróćcie się i odwróćcie od swoich bałwanów…”

Ezechiela 18:30 „Dlatego każdego według jego postępowania będę sądził, domu izraelski – mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie się i odwróćcie od wszystkich waszych przestępstw, aby się wam nie stały pobudką do grzechu!”

Dzieje Apostolskie 3:19 „Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze”

Dzieje Apostolskie 26:20 „…aby się upamiętali i nawrócili do Boga …”

Dzieje Apostolskie 20:21 „…wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.”

Nie każde upamiętanie jest upamiętaniem, które prowadzi do zbawienia.

2 Koryntian 7:10 „Albowiem smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie ku zbawieniu i nikt go nie żałuje; smutek zaś światowy sprawia śmierć.”

Hebrajczyków 6:4-6 „Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych – którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego – gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.”

Psalm 78:34-37 „Gdy ich zabijał, szukali go, nawracali się i skwapliwie garnęli do Boga. Przypominali sobie, że Bóg jest ich skałą, że Bóg Najwyższy jest odkupicielem ich. Schlebiali mu ustami, a językiem okłamywali go, bo serce ich nie było szczere wobec niego I nie byli wierni jego przymierzu.”

Jeremiasza 34:15-16 „I nawróciliście się dzisiaj, i uczyniliście to, co słuszne w moich oczach, ogłaszając wyzwolenie, każdy swojemu bratu, i zawarliście przede mną przymierze w domu, który jest nazwamy moim imieniem. Lecz zmieniliście postanowienie i znieważyliście moje imię; każdy bowiem ściągnął z powrotem swojego niewolnika i swoją niewolnicę, których wypuściliście na wolność według ich życzenia, i zmusiliście ich do służby jako waszych niewolników i niewolnice”

Zbawienna wiara jest ufnością w osobę i dzieło Jezusa Chrystusa, która pobudza człowieka do całkowitego polegania na Chrystusie i ufania mu w kwestii zbawienia.

Rzymian 10:9-10 „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.”

Ew. Jana 20:31 „te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego.”

Nie każda wiara jest zbawienna

Ew. Jana 2:23-25 „A gdy był w Jerozolimie na święcie Paschy, wielu uwierzyło w imię jego, widząc cuda, których dokonywał. Ale sam Jezus nie miał do nich zaufania, bo przejrzał wszystkich, i od nikogo nie potrzebował świadectwa o człowieku; sam bowiem wiedział, co było w człowieku.”

Jakuba 2:19 „Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą”

Chociaż nikt nie może być zbawiony przez uczynki, to prawdziwemu upamiętaniu i prawdziwej wiarze zawsze towarzyszy zmiana życia, skutkująca w dobrych uczynkach, świadczących o autentyczności tejże wiary i upamiętania.

Dzieje Apostolskie 26:20 „…aby się upamiętali i nawrócili do Boga i spełniali uczynki godne upamiętania”

Ew. Łukasza 3:8 „Wydawajcie więc owoce godne upamiętania.”

Jakuba 2:14-17 „Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? Jeśli brat albo siostra nie mają się w co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba, a ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje, cóż to pomoże? Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.”

Galacjan 5:6 „bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz wiara, która jest czynna w miłości.”

XII. Usprawiedliwienie

Usprawiedliwienie jest ułaskawiającym aktem Boga, dzięki któremu uniewinnia on wierzącego grzesznika z wszelkiego grzechu i uznaje go za sprawiedliwego.

Rzymian 3:23-24 „…gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie”

Rzymian 4:7-8 „Błogosławieni, którym odpuszczone są nieprawości i których grzechy są zakryte; błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie poczyta.”

Rzymian 4:3 „Bo co mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za sprawiedliwość.”

Usprawiedliwiająca sprawiedliwość Boga jest tylko dla tych, którzy wierzą
w Jezusa Chrystusa.

Rzymian 3:22 „…i to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących.”

Rzymian 5:1 „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa”

Rzymian 10:10 „…Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu…”

Bóg jest w stanie usprawiedliwić grzeszników jednocześnie pozostając sprawiedliwym, ponieważ Jezus Chrystus w pełni wypełnił sprawiedliwość przez posłuszeństwo Bogu w zastępstwie za nas, stając się grzechem za nas i przelawszy Swoją własną krew za nas.

Rzymian 5:19 „…tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia.”

2 Koryntian 5:21 „On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą..”

Rzymian 5:9 „…Tym bardziej więc teraz, usprawiedliwieni krwią jego, będziemy przez niego zachowani od gniewu.”

Rzymian 3:26 „dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa.”

Bóg usprawiedliwia nawet najbardziej bezbożnych wierzących ludzi, uznając ich za sprawiedliwych całkowicie niezależnie od jakichkolwiek uczynków.

Rzymian 4:4-6 „A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność; gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość, jak i Dawid nazywa błogosławionym człowieka, któremu Bóg udziela usprawiedliwienia, niezależnie od uczynków…”

Rzymian 3:28 „Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu.”

Galacjan 2:16 „…i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek.”

Teraz dla tych, którzy Mu ufają, Chrystus jest końcem wszystkich ludzkich wysiłków, aby zdobyć Bożą łaskę przez przestrzeganie prawa, ponieważ tylko On zaspokoił w pełni wszystkie jego wymagania.

Rzymian 10:4 „Albowiem końcem zakonu jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy”

Filipian 3:8-9 „Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary”

Kolosan 2:13-14 „…odpuściwszy nam wszystkie grzechy; wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża.”

Osoby usprawiedliwione wiarą w Jezusa Chrystusa są usprawiedliwione ze wszystkich grzechów. To oznacza całkowite przebaczenie wszystkich grzechów z przeszłości i przyszłości – całkowite ułaskawienie.

Psalm 103:2-4 „Błogosław, duszo moja, Panu i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, leczy wszystkie choroby twoje. On ratuje od zguby życie twoje;”

Dzieje Apostolskie 13:39 „i że w nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez zakon Mojżesza.”

Rzymian 4:7-8 „Błogosławieni, którym odpuszczone są nieprawości i których grzechy są zakryte; błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie poczyta”

Hebrajczyków 10:14 „Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni.”

1 Jana 1:9 „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”

XIII. Uświęcenie

W Piśmie Świętym uświęcenie może odnosić się do początkowego, jednorazowego aktu, w którym Pan po raz pierwszy przeznacza człowieka dla siebie.

Dzieje Apostolskie 20:32 „A teraz poruczam was Panu i słowu łaski jego, które ma moc zbudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi uświęconymi.”

1 Koryntian 6:11 „…A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.”

Hebrajczyków 10:10 „…mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze”

Lub też uświęcenie może odnosić się do procesu stopniowej przemiany ku świętości
i na podobieństwo Jezusa Chrystusa.

Rzymian 6:19 „…tak teraz oddawajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości ku poświęceniu.”

Rzymian 6:22 „Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny”

2 Koryntian 3:18 „My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.”

1 Tesaloniczan 5:23 „A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci…”

Hebrajczyków 10:14 „…tych, którzy są uświęceni.”

Chociaż uświęcenie pociąga za sobą cel uczynienia jednostki swiętą i spowodowania, że należy całkowicie doBoga, uświęcenie i świętość obejmują czystość. Czystość jest zasadniczym czynnikiem uświęcenia.

2 Koryntian 7:1 „mając tedy te obietnice, umiłowani, oczyśćmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha, dopełniając świątobliwości swojej w bojaźni Bożej.”

2 Tymoteusza 2:20-21 „W wielkim zaś domu są nie tylko naczynia złote i srebrne, ale też drewniane i gliniane; jedne służą do celów zaszczytnych, a drugie pospolitych. Jeśli tedy kto siebie czystym zachowa od tych rzeczy pospolitych, będzie naczyniem do celów zaszczytnych, poświęconym i przydatnym dla Pana, nadającym się do wszelkiego dzieła dobrego.”

Jest wolą Boga, aby wszyscy chrześcijanie byli uświęceni.

1 Tesaloniczan 4:3-4 „Taka jest bowiem wola Boża: uświęcenie wasze, żebyście się powstrzymywali od wszeteczeństwa, aby każdy z was umiał utrzymać swe ciało w czystości i w poszanowaniu…”

Bóg przeznaczył Swoje dzieci do tego.

Rzymian 8:29 „…Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego…”

Głównym środkiem używanym do tej zmiany przez Ducha, jest Słowo Boże.

Ew. Jana 17:17 „Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.”

Efezjan 5:25-26 „Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo…”

Końcem uświęcenia jest życie wieczne.

Rzymian 6:22 „Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny.”

Każdy chrześcijanin aktywnie uczestniczy w swoim własnym uświęceniu.

Rzymian 6:19 „…po ludzku mówię przez wzgląd na słabość waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości ku popełnianiu nieprawości, tak teraz oddawajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości ku poświęceniu.”

2 Koryntian 7:1 „…oczyśćmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha, dopełniając świątobliwości swojej w bojaźni Bożej.”

Hebrajczyków 12:14 „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana”

Chociaż proces uświęcenia nie jest zakończony i doskonały w tym życiu, jest możliwe, aby chrześcijanin posiadał czyste sumienie i aby żył w takim stanie, aby nie mieć świadomości grzechu przeciwko sobie.

Filipian 3:12 „Nie jakobym już to osiągnął albo już był doskonały…”

Dzieje Apostolskie 24:16 „Przy tym sam usilnie staram się o to, abym wobec Boga i ludzi miał zawsze czyste sumienie.”

1 Koryntian 4:4 „Albowiem do niczego się nie poczuwam…”

Bezgrzeszna doskonałość i pełnia obiecanego podobieństwa do Chrystusa czekają na chrześcijanina po śmierci,kiedy duch stanie się doskonały i podczas drugiego przyjścia Chrystusa, gdy ciało stanie się doskonałe.

Hebrajczyków 12:22-23 „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia i zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość…”

1 Jana 3:2 „…Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.”

Judy 1:24 „…A temu, który was może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały…”

Rzymian 8:23 „…A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego.”

Filipian 3:20-21 „Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.”

XIV. Wytrwanie świętych

Z całą pewnością Pismo Święte naucza, że nikt, kogo Bóg prawdziwie zbawia, nigdy nie opuści całkowicie stanu łaski, lecz z pewnością wytrwa do końca. Pan zapewnia, że prawdziwie zbawiony nigdy go nie opuści, umieszczając bojaźń przed Nim, w sercach Swego ludu.

Jeremiasza 32:40 „I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić; a w ich serce włożę bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili.”

Wszyscy, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa, będąc usprawiedliwieni przez tę wiarę, z pewnością osiągną uwielbiony stan.

Rzymian 8:30 „…a których usprawiedliwił, tych i uwielbił.”

Moc Boża utrzymuje wiarę świętego w takim stanie

1 Piotra 1:5 „…którzy mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, przygotowane do objawienia się w czasie ostatecznym.”

Boża wspaniałość strzeże chrześcijan przed tym, aby ostatecznie zginęli. Mają życie wieczne i jest wolą Boga, że to życie rzeczywiście okazuje się być wiecznym.

Ew. Jana 10:28-29 „I Ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej. Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca.”

Ew. Jana 6:38-40 „zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał. A to jest wola tego, który mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wskrzesił to w dniu ostatecznym. A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.”

Pismo Święte oświadcza, z pewnością, że Bóg dokończy każde dzieło, które rozpoczął.

Filipian 1:6 „mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa”

1 Koryntian 1:4-8 „Dziękuję Bogu zawsze za was, za łaskę Bożą, która wam jest dana w Chrystusie Jezusie, iżeście w nim ubogaceni zostali we wszystko, we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, ponieważ świadectwo o Chrystusie zostało utwierdzone w was, tak iż nie brak wam żadnego daru łaski, wam, którzy oczekujecie objawienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, który też utwierdzi was aż do końca, tak iż będziecie bez nagany w dniu Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

1 Tesaloniczan 5:23-24 „A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest ten, który was powołuje; On też tego dokona.”

Każde dziecko Boże jest zapieczętowane przez Ducha Świętego jako gwarancja, że jego zbawienie jest bezpieczne.

2 Koryntian 1:21-22 „Tym zaś, który nas utwierdza wraz z wami w Chrystusie, który nas namaścił, jest Bóg, który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych.”

2 Koryntian 5:5 „A tym, który nas do tego właśnie przysposobił, jest Bóg, który nam też dał jako rękojmię Ducha.”

Efezjan 1:13-14 „W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego,
i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego”

7. Absolutnie nic nie jest w stanie oddzielić chrześcijanina od miłości Chrystusa.

Rzymian 8:35.37-39 „Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?…Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

Ale to w żaden sposób nie wyklucza, że chrześcijanie muszą dążyć, walczyć i dobrowolnie wytrwać, aby zostać zbawionymi.

Ew. Mateusza 10:22 „…ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.”

1 Koryntian 9:26-27 „Ja tedy tak biegnę, nie jakby na oślep, tak walczę na pięści, nie jakbym w próżnię uderzał; ale umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem, będąc zwiastunem dla innych, sam nie był odrzucony.”

Filipian 2:12-13 „Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie.”

Galacjan 6:9 „A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia”

Hebrajczyków 3:14 „Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku.”

Jakuba 1:12 „Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.”

Objawienie 2:7 „Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym.”

Nie wyklucza to również tego, że chrześcijanie mogą być kuszeni lub mogą zgrzeszyć. Mogą też zasmucać Ducha Świętego i sprawiać, że Bóg będzie ich karcił, ale we wszystkich tych rzeczach Bóg z pewnością zachowa ich w wierze, jeśli są naprawdę Jego dziećmi.

1 Jana 2:1 „Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.”

Jakuba 3:2 „Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień;…”

Przypowieści Salomona 24:16 „…bo choć sprawiedliwy siedem razy upadnie, jednak znowu się podniesie; lecz grzesznicy potykają się w nieszczęściu…”

Efezjan 4:30 „… A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia”

Hebrajczyków 12:6 „bo kogo Pan miłuje, tego karze, i chłoszcze każdego syna, którego przyjmuje.”

Psalm 37:28 „Bo Pan miłuje prawo i nie opuszcza swoich wiernych, na wieki ich strzeże;”

2 Tymoteusza 4:18 „Wyrwie mnie Pan ze wszystkiego złego i zachowa dla królestwa swego niebieskiego; jemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.”

Chociaż wszyscy święci Boga z pewnością wytrwają do końca, wielu wyznających wiarę chrześcijan odpadnie od wiary i porzuci ją, co jedynie udowadnia, że takie osoby nigdy nie zostały prawdziwie zbawione przez Boga i że od samego początku z ich wiarą było coś nie w porządku.

Ew. Mateusza 13:20-21 „A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje, ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.”

1 Tymoteusza 1:19 „…zachowując wiarę i dobre sumienie, które pewni ludzie odrzucili i stali się rozbitkami w wierze…”

1 Tymoteusza 4:1 „A Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach odstąpią niektórzy od wiary i przystaną do duchów zwodniczych i będą słuchać nauk szatańskich…”

1 Tymoteusza 6:10 „…zboczyli z drogi wiary.”

1 Tymoteusza 6:21 „…i od wiary odpadł.”

1 Jana 2:19 „Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, byliby pozostali z nami. Lecz miało się okazać, że nie wszyscy są z nas.”

Hebrajczyków 6:4-6 „Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych – którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego – gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko”

Hebrajczyków 10:26-27 „Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników.”

2 Piotra 2:20-22 „Jeśli bowiem przez poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa wyzwolili się od brudów świata, lecz potem znowu w nie uwikłani dają im się opanować, to stan ich ostateczny jest gorszy niż poprzedni. Lepiej bowiem byłoby dla nich nie poznać drogi sprawiedliwości, niż poznawszy ją, odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania. Sprawdza się na nich treść owego przysłowia: Wraca pies do wymiocin swoich, oraz: Umyta świnia znów się tarza w błocie.”

XV. Prawo Boga

W całej Biblii zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie Bóg wyraża swoją wolę w stosunku do człowieka poprzez prawa, przykazania, ustawy i zasady.

1 Mojżeszowa 2:16-17 „I dał Pan Bóg człowiekowi taki rozkaz: Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz”

5 Mojżeszowa 4:2 „Niczego nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie, przestrzegając przykazań Pana, waszego Boga, które ja wam nakazuję”

Kaznodzei Salomona 12:13 „Wysłuchaj końcowej nauki całości: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest obowiązek każdego człowieka.”

Malachiasza 3:22 „Pamiętajcie o zakonie Mojżesza, mojego sługi, któremu przekazałem na Horebie ustawy i prawa dla całego Izraela.”

1 Koryntian 7:19 „Obrzezanie nie ma żadnego znaczenia i nieobrzezanie nie ma żadnego znaczenia, ale tylko przestrzeganie przykazań Bożych.”

1 Jana 5:2-3 „Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania jego spełniamy. Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.”

Przykazania Boże są święte, sprawiedliwe i dobre, nawet w takim samym stopniu jak sam Bóg jest święty,sprawiedliwy i dobry.

Rzymian 7:12 „Tak więc zakon jest święty i przykazanie jest święte i sprawiedliwe, i dobre.”

Jezus nauczał, że pierwszym i największym przykazaniem podanym w Prawie jest kochać Boga całym sercem, duszą i umysłem (całym sobą). Drugim najważniejszym przykazaniem jest kochać bliźniego jak siebie samego.

Ew. Mateusza 22:35-39 „a jeden z nich, znawca zakonu, wystawiając go na próbę, zapytał: Nauczycielu, które przykazanie jest największe? A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.”

Te dwa przykazania są podstawą wszystkich przykazań zawartych w Prawie i Prorokach.

Ew. Mateusza 22:40 „Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.”

Wszystkie przykazania Boga będą trwały dopóki niebo i ziemia nie przeminą. Jezus nie przyszedł, aby je zlikwidować lub im umniejszać.

Ew. Mateusza 5:17-19 „Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie nieboi ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios”

Chociaż przykazań Bożych nie wolno zmieniać, należy je interpretować w świetle Nowego Testamentu, czyli objawienia Jezusa i Jego Apostołów, którzy nadali pełniejszego, bogatszego i głębszego wyrazu sprawiedliwym wymogom Prawa Bożego.

Ew. Mateusza 5:21-22 „Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd. A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd”

Ew. Mateusza 5:27-28 „Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim.”

1 Koryntian 9:8-11 „Czy to tylko ludzkie mówienie? Czy i zakon tego nie mówi? Albowiem w zakonie Mojżeszowym napisano: Młócącemu wołowi nie zawiązuj pyska. Czy Bóg to mówi ze względu na woły? Czy nie mówi tego raczej ze względu na nas? Tak jest, ze względu na nas jest napisane, że oracz winien orać w nadziei, a młocarz młócić w nadziei, że będzie uczestniczył w plonach. Jeżeli my dla was dobra duchowe posialiśmy, to cóż wielkiego, jeżeli wasze ziemskie dobra żąć będziemy”

Kolosan 2:16-17 „Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.”

Bóg oferuje człowiekowi życie wieczne, jeśli zachowa Jego Prawo.

3 Mojżeszowa 18:5 „Przepisów moich i praw moich przestrzegajcie. Człowiek, który je wykonuje, żyje przez nie; Jam jest Pan!”

Ew. Mateusza 19:17-19 „A On mu odrzekł: Czemu pytasz mnie o to, co dobre? Jeden jest tylko dobry, Bóg. A jeśli chcesz wejść do żywota, przestrzegaj przykazań. Mówi mu: Których? A Jezus rzekł: Tych: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, czcij ojca i matkę, i miłuj bliźniego swego, jak siebie samego.”

Ew. Łukasza 10:25-28 „A oto pewien uczony w zakonie wystąpił i wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego? On zaś rzekł do niego: Co napisano w zakonie? Jak czytasz? A ten, odpowiadając, rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego. Rzekł mu więc: Dobrze odpowiedziałeś, czyń to, a będziesz żył.”

Rzymian 7:10 „…przykazanie, które miało mi być ku żywotowi, było ku śmierci.”

Ale żaden człowiek nie przestrzegał Prawa Bożego, więc Prawo nie przynosi życia, lecz przynosi poznanie grzechu i sprowadza gniew Boży.

Ew. Jana 7:19 „Czy to nie Mojżesz dał wam zakon? A nikt z was nie wypełnia zakonu”

Rzymian 3:20 „Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu”

Rzymian 4:15 „…gdyż zakon pociąga za sobą gniew;…”

Prawo pobudza bezprawie.

Rzymian 7:5 „Albowiem gdy byliśmy w ciele, grzeszne namiętności rozbudzone przez zakon były czynne w członkach naszych, aby rodzić owoce śmierci;”

Rzymian 7:8 „Lecz grzech przez przykazanie otrzymał bodziec i wzbudził we mnie wszelką pożądliwość, bo bez zakonu grzech jest martwy.”

1 Koryntian 15:56 „…a mocą grzechu jest zakon;”

W rezultacie wszyscy, którzy polegają na zdolności przestrzegania Prawa, aby uzyskać łaskę u Boga, są pod przekleństwem.

Galacjan 3:10 „Bo wszyscy, którzy polegają na uczynkach zakonu, są pod przekleństwem; napisano bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu.”

Jakuba 2:10 „Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego.”

Zatem głównym zastosowaniem Prawa jest wskazanie ludzkiej grzeszności i przekonanie grzeszników o ich grzechu.

1 Tymoteusza 1:8-10 „Wiemy zaś, że zakon jest dobry, jeżeli ktoś robi z niego właściwy użytek, wiedząc o tym, że zakon nie jest ustanowiony dla sprawiedliwego, lecz dla nieprawych i nieposłusznych, dla bezbożnych i grzeszników, dla bezecnych i nieczystych, dla ojcobójcówi matkobójców, dla mężobójców, rozpustników, mężołożników, dla handlarzy ludźmi, dla kłamców, krzywoprzysięzców i dla wszystkiego, co się sprzeciwia zdrowej nauce,”

Kiedy Syn Boży przyszedł na ten świat, nie łagodził w najmniejszym stopniu wymagań Prawa.

Ew. Mateusza 5:17-19 „Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios.”

Raczej, jako człowiek, Syn Boży całkowicie podlegał Prawu.

Galacjan 4:4-5 „lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził
z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili”

Będąc pod Prawem, Jezus Chrystus szanował Prawo Swojego Ojca, wypełniając wszelką sprawiedliwość i zawsze miłując Swojego Ojca.

Ew. Mateusza 3:14-15 „Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie? A Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił.”

Ew. Mateusza 3:17 „Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.”

Ew. Jana 4:34 „Jezus rzekł do nich: Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał,
i dokonać jego dzieła.”

Ew. Jana 8:29 „A Ten, który mnie posłał, jest ze mną; nie zostawił mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się jemu podoba.”

Aby uwieńczyć posłuszeństwo Jemu, Jezus stał się posłuszny aż do momentu śmierci na krzyżu i przyjął na siebie przekleństwo Prawa.

Filipian 2:8; „a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.”

Galacjan 3:13 „Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie,”

16. Uczynił to, aby odkupić tych, którzy podlegali Prawu i jego przekleństwu.

Galacjan 4:4-5 „lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili”

Aby wszystkie ich bezprawne czyny mogły zostać odpuszczone.

Rzymian 4:7 „Błogosławieni, którym odpuszczone są nieprawości i których grzechy są zakryte;”

Wszyscy, którzy ufają Jezusowi, nie są już pod prawem (zakonem) i przekleństwem, ale pod łaską Bożą.

Rzymian 6:14 „Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską.”

1 Koryntian 9:20 „I stałem się dla Żydów jako Żyd, aby Żydów pozyskać; dla tych, którzy są pod zakonem, jakobym był pod zakonem, chociaż sam pod zakonem nie jestem, aby tych, którzy są pod zakonem, pozyskać.”

Galacjan 5:18 „A jeśli Duch was prowadzi, nie jesteście pod zakonem.”

Chrześcijanin jest uważany za martwego wobec Prawa i należącego do Chrystusa.

Rzymian 7:4 „Przeto, bracia moi, i wy umarliście dla zakonu przez ciało Chrystusowe, by należeć do innego, do tego, który został wzbudzony z martwych, abyśmy owoc wydawali dla Boga.”

Galacjan 2:19 „Albowiem ja przez zakon umarłem zakonowi, abym żył Bogu”

Nie oznacza to, że chrześcijanin żyje grzesznie, wprost przeciwnie – to dzięki potężnemu działaniu Ducha Świętego, chrześcijanin jest jedynym, który rzeczywiście wypełnia Prawo jako wzór życia.

Rzymian 8:3-4 „Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele, aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha”

1 Jana 2:3-4 „A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy. Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma…”

Jeremiasza 31:33 „lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.”

Chrześcijanin nie jest już więziony przez prawo, którego nie chce przestrzegać, ale raczej służy
w wolności Ducha, wypełniając przykazania Boga z serca.

Rzymian 7:6 „lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od zakonu, gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani, tak iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery”

2 Koryntian 3:17 „…gdzie zaś Duch Pański, tam wolność.”

Nie będąc pod Prawem, chrześcijanin jest wolny od jego przekleństwa i potępienia

Galacjan 3:13 „Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie…”

Rzymian 8:1 „Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie”

Oznacza to, że chrześcijanin ma doskonałą pozycję przed Bogiem przez wiarę w Jezusa Chrystusa,
a nie przez przestrzeganie przykazań.

Galacjan 2:16 „… wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa, i myśmy w Chrystusa Jezusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zakonu, ponieważ z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek”

Galacjan 3:12 „…Zakon zaś nie jest z wiary…”

Oznacza to, że kiedy chrześcijanin zgrzeszy, Prawo nie ma roszczenia wobec niego, ponieważ jego Orędownik Jezus Chrystus skutecznie wstawia się za nim, w pełni zapłaciwszy za jego grzech.

1 Jana 2:1 „Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.”

25. Oznacza to, że chrześcijanin nigdy nie powinien stawać się doskonalszym poprzez Prawo Boże, kosztem jegowiary w Chrystusa. Gdyby tak czynił, byłaby to daremna próba polepszenia życia, zgodnego ze skłonnościami jego ciała.

Galacjan 3:1-3 „O nierozumni Galacjanie! Któż was omamił, was, przed których oczami został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie z wiarą? Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w duchu, a teraz na ciele kończycie?”

Chociaż prawa i przykazania Pisma Świętego są korzystne dla chrześcijan …

2 Tymoteusza 3:16-17 „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.”

Chrześcijanin nigdy nie znajdzie siły dla wypełnienia prawa w samym prawie, lecz musi spojrzeć na Chrystusa w wierze, aby móc wzrastać i upodabniać się na Jego obraz.

2 Koryntian 3:18 „My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem.”

Ew. Jana 15:4 „trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie.”

Tak więc zwracanie się do Chrystusa z wiarą nigdy nie unieważnia prawa, a raczej raczej daje moc przemieniającą życie, aby to Prawo utwierdzić.

Rzymian 3:31 „Czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy.”

Jezus Chrystus jest najwyższym wzorem prawości chrześcijanina.

Ew. Mateusza 19:21 „Rzekł mu Jezus: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz,
i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem przyjdź i naśladuj mnie.”

Ew. Jana 13:15 „Albowiem dałem wam przykład, byście i wy czynili, jak Ja wam uczyniłem”

Ew. Jana 13:34 „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali.”

Ew. Mateusza 11:29 „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy
i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.”

Jana 2:6 „…Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował.”

1 Piotra 2:21 „Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady”

XVI. Drugie przyjście Jezusa Chrystusa

Jezus obiecał Swoim uczniom, że pewnego dnia przyjdzie ponownie, aby zgromadzić ich dla siebie.

Ew. Jana 14:3 „A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.”

2 Tesaloniczan 2:1 „Co się zaś tyczy przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i spotkania naszego z nim,prosimy was, bracia…”

Jezus powróci na tę ziemię w ten sam sposób i w tym samym zmartwychwstałym ciele, w którym odszedł z tej Ziemi.

Dzieje Apostolskie 1:11 „Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba.”

Pismo Święte podkreśla, że powrót Jezusa nie będzie niezauważony ani nieznany, ale że ujrzy Go każde oko i każde ucho usłyszy.

Ew. Mateusza 24:27 „Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego”

Objawienie 1:7 „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen.”

Ew. Mateusza 24:30-31 „I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą, i pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata z jednego krańca nieba aż po drugi.”

1 Tesaloniczan 4:16 „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie”

Dzień, w którym Pan powróci, jest czasami określany w Piśmie Świętym jako Dzień Pański.

2 Tesaloniczan 2:1-2 „Co się zaś tyczy przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i spotkania naszego z nim,prosimy was, bracia, abyście nie tak szybko dali się zbałamucić i nastraszyć, czy to przez jakieś wyrocznie, czy przez mowę, czy przez list, rzekomo przez nas pisany, jakoby już nastał dzień Pański.”

2 Piotra 3:4.10 „Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia… A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną.”

Kiedy nasz Pan powróci w tym wielkim Dniu Pana, obecny czas dobiegnie końca, niebiosa i ziemia, które istnieją teraz, zostaną zniszczone, a odwieczne królestwo składające się z nowych niebios i nowej ziemi zostanie ustanowione.

2 Piotra 3:10-13 „A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną. Skoro to wszystko ma ulec zagładzie, jakimiż powinniście być wy w świętym postępowaniu i w pobożności, jeżeli oczekujecie i pragniecie gorąco nastania dnia Bożego, z powodu którego niebiosa w ogniu stopnieją i rozpalone żywioły rozpłyną się? Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość.”

W tym dniu wszystkie narody zostaną osądzone.

Ew. Mateusza 16:27 „Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego.”

2 Tesaloniczan 1:7-10 „… wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, w ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego, gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście”

Ew. Mateusza 25:31-33 „A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.”

A ci, którzy są przygotowani na powrót Pana, zostaną przyjęci na wieczerzę weselną Baranka, a ci, którzy nie są przygotowani, zostaną na zawsze od Niego odrzuceni.

Ew. Mateusza 25:1-12 „Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które, wziąwszy lampy swoje, wyszły na spotkanie oblubieńca. A pięć z nich było głupich, pięć zaś mądrych. Głupie bowiem zabrały lampy, ale nie zabrały z sobą oliwy. Mądre zaś zabrały oliwę w naczyniach wraz z lampami swymi. A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i zasnęły. Wtem o północy powstał krzyk: Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie. Wówczas ocknęły się wszystkie te panny i oporządziły swoje lampy. Głupie zaś rzekły do mądrych: Użyczcie nam trochę waszej oliwy, gdyż lampy nasze gasną. Na to odpowiedziały mądre: O nie! Gdyż mogłoby nie starczyć i nam i wam; idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. A gdy one odeszły kupować, nadszedł oblubieniec i te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi. A później nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam. On zaś, odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was.”

Jezus przyjdzie już wkrótce!

Objawienie 22:20 „Mówi ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu!”

XVII. Wieczny stan człowieka: Życie wieczne

Pismo Święte wyraźnie i wielokrotnie naucza, że wszyscy ludzie ostatecznie i trwale pozostaną w jednym z dwóch stanów: życiu wiecznym lub wiecznej karze.

Daniela 12:2 „A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego,
a drudzy na hańbę i wieczne potępienie.”

Ew. Jana 5:28-29 „…nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego; i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.”

Rzymian 2:6-11 „który odda każdemu według uczynków jego: tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka, a chwała i cześć, i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.”

Ew. Mateusza 25:34,41 „Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata;…Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom.”

Ew. Mateusza 25:46 „…I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.”

Wiara w Jezusa Chrystusa jest zawsze czynnikiem decydującym. Dla tych, którzy wierzą w Syna Bożego, jest życie wieczne. Dla tych, którzy nie ufają Mu i nie są Mu posłuszni, jest gniew Boży.

Ew. Jana 3:18 „Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.”

Ew. Jana 3:36 „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim.”

Życie wieczne jest opisane jako cudowny raj wieczny w obecności Boga
z przyjemnościami, rozkoszami i chwałą, które po prostu są niemożliwe do wyobrażenia.

Ew. Mateusza 25:21 „wejdź do radości pana swego.”

2 Koryntian 4:17 „Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały”

Psalm 16:11 „Dasz mi poznać drogę życia, obfitość radości w obliczu twoim, rozkosz po prawicy twojej na wieki.”

Rzymian 8:18 „Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu
z chwałą, która ma się nam objawić.”

Ew. Łukasza 23:43 „I rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju.”

Objawienie 2:7 „Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym.”

Objawienie 7:15-17 „Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją. Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie padnie na nich słońce ani żaden upał, ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził do źródeł żywych wód; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.”

Po nadchodzącym Dniu Sądu, dzieci Boże będą żyć wiecznie pośród nowych niebios i nowej ziemi.

Izajasza 65:17 „Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu.”

2 Piotra 3:13 „Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość.”

Objawienie 21:1 „I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma…”

I w tym miejscu nigdy nie będzie grzechu ani niczego plugawiącego.

Ew. Mateusza 13:41 „Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość…”

Objawienie 21:27 „I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.”

Objawienie 22:3 „I nie będzie już nic przeklętego…”

Boże dzieci posiądą nowe uwielbione ciała w tym miejscu.

Filipian 3:21 „[Pan Jezus Chrystus] który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.”

1 Koryntian 15:42-44 „Tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sieje się w słabości, bywa wzbudzone w mocy; sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe.”

1 Koryntian 15:48-54 „Jaki był ziemski człowiek, tacy są i ziemscy ludzie; jaki jest niebieski człowiek, tacy są i niebiescy. Przeto jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak będziemy też nosili obraz niebieskiego człowieka. A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego ani to, co skażone, nie odziedziczy tego, co nieskażone. Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność. A gdy to, co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie!”

Izajasza 26:19 „Ożyją twoi umarli, twoje ciała wstaną, obudzą się i będą radośnie śpiewać ci, którzy leżą w prochu, gdyż twoja rosa jest rosą światłości, a ziemia wyda zmarłych.”

I będą świecić jak słońce w królestwie Ojca swego.

Ew. Mateusza 13:43 „Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego.”

Daniela 12:3 „Lecz roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne.”

I będą z Chrystusem.

Ew. Jana 14:3 „A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.”

1 Tesaloniczan 4:17 „potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy
w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.”

I będą jak Chrystus.

1 Jana 3:2 „Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.”

Rzymian 8:29 „Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego, a On żeby był pierworodnym pośród wielu braci;”

1 Koryntian 15:49 „Przeto jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak będziemy też nosili obraz niebieskiego człowieka.”

I będą królować na wieki wieków z Chrystusem.

Objawienie 11:15 „I zatrąbił siódmy anioł; i odezwały się w niebie potężne głosy mówiące: Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków.”

2 Tymoteusza 2:12 „…jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy…”

Objawienie 3:21 „Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie”

1 Koryntian 6:2-3 „Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą? A jeśli wy świat sądzić będziecie, to czyż jesteście niegodni osądzać sprawy pomniejsze? Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy? Cóż dopiero zwykłe sprawy życiowe”

Objawienie 22:5 „I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków”

A nade wszystko będą oglądać Boga!

Objawienie 22:3-4 „I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą i oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach”

1 Jana 3:2 „…gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.”

Ew. Mateusza 5:8 „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą”

Ew. Jana 17:24 „Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali chwałę moją, którą mi dałeś, gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata.”

A chwała Boga i Baranka wzbudzą podziw u dzieci Bożych, wspaniałością, światłością, blaskiem
i dobrocią nawieki

Objawienie 21:22 -26 „Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek. A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek. I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją. A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie; i wniosą do niego sławę i dostojeństwo narodów.”

Objawienie 21:11 „…mające chwałę Bożą; blask jego podobny do blasku drogiego kamienia, jakby jaspisu, lśniącego jak kryształ.”

Objawienie 22:5 „I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków.”

Efezjan 2:7 „…aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie.”

XVIII. Wieczny stan człowieka: Wieczna kara

Pismo Święte opisuje wieczny stan zatracenia bezbożnych używając do tego najbardziej przerażających terminów.

2 Tesaloniczan 1:9 „Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego”

Objawienie 14:10-11 „to i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia…”

Ew. Mateusza 25:41 „Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom”

Ew. Marka 9:48 „…gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie”

Ew. Mateusza 13:41-42 „Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość, i wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.”

Jezus opisuje wieczne męki niegodziwych jako coś, czego trzeba uniknąć za wszelką cenę.

Ew. Mateusza 18:8-9 „Jeżeli więc ręka twoja albo noga twoja cię gorszy, utnij ją i odrzuć od siebie; lepiej jest dla ciebie wejść do żywota kalekim lub chromym, niż mając obydwie ręce lub obydwie nogi być wrzuconym do ognia wiecznego. A jeśli cię oko twoje gorszy, wyłup je i odrzuć od siebie; lepiej jest dla ciebie z jednym okiem wejść do żywota, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła ognistego.”

Pismo Święte opisuje wieczne miejsce pobytu grzesznika jako jezioro ognia.

Objawienie 21:8 „Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką…”

Objawienie 20:15 „I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.”

I nazywa się to drugą śmiercią.

Objawienie 2:11 „Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzca nie dozna szkody od drugiej śmierci.”

Objawienie 20:14 „I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć.”

Objawienie 21:8 „…jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.”

Druga śmierć nie oznacza anihilacji (unicestwienia), ani zaprzestania istnienia, ponieważ w takim przypadku wieczny stan bezbożnychbyłby taki sam, jak gdyby nigdy się nie narodzili. Biblia naucza, że lepiej byłoby nigdy nie narodzić się, niż urodzić się, aby cierpieć drugą śmierć.

Ew. Mateusza 26:24 „Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi, jak o nim napisano, ale biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej by mu było, gdyby się ów człowiek nie urodził.”

Druga śmierć jest wieczna … na wieki wieków. Nastąpi niekończąca się nędza, udręka i ucisk, gdy grzesznicy będą cierpieć sprawiedliwą karę za grzech.

2 Tesaloniczan 1:9 „Poniosą oni karę: zatracenie wieczne…”

Ew. Mateusza 25:46 „… I odejdą ci na kaźń wieczną…”

Objawienie 14:11 „A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy…”

Cierpienia te nie będą większe ani mniejsze, niż grzesznicy zasługują … ale dokładnie według doskonałej, czystej sprawiedliwości Pana.

Ew. Mateusza 16:27 „Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego..”

Rzymian 2:6 „Który odda każdemu według uczynków jego…”

Izajasza 3:11 „Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk odpłacą!”

XIX. Kościół

Kościół jest ciałem Chrystusa i jest pełnią Chrystusa.

Efezjan 1:22-23 „i wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia.”

Chrystus jest Zbawicielem Kościoła.

Efezjan 5:23 „…Chrystus Głową Kościoła, ciała, którego jest Zbawicielem.”

Chrystus kocha kościół i umarł za Kościół

Efezjan 5:25 „jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie”

Dzieje Apostolskie 20:28 „…abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.”

Kościół jest filarem i podwaliną prawdy.

1 Tymoteusza 3:15 „…gdyby jednak przyjście moje się odwlokło, to masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy”

5. Normą Nowego Testamentu jest to, że wszyscy chrześcijanie będą gromadzić się i należeć do poszczególnych zgromadzeń świętych, które tworzą lokalne kościoły.

Dzieje Apostolskie 15:41 „…Przemierzał Syrię i Cylicję, umacniając zbory.”

1 Koryntian 1:2 „zborowi Bożemu, który jest w Koryncie…”

1 Koryntian 11:18 „…że gdy się jako zbór schodzicie…”

1 Koryntian 16:1 „…tak, jak zarządziłem w zborach Galacji…”

1 Tesaloniczan 1:1 „Paweł, Sylwan i Tymoteusz do zboru Tesaloniczan…”

Jezus zakłada, że Jego lud będzie gromadził się w kościołach.

Ew. Mateusza 18:17 „A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.”

Paweł zakłada, że koryncki kościół zbierze się razem.

1 Koryntian 5:4 „Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, wy i duch mój
z mocą Pana naszego Jezusa”

8. List do Hebrajczyków napomina nas, abyśmy się spotkali.

Hebrajczyków 10:24-25 „i baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.”

Kościół może mieć tylko dwie lub trzy osoby, które zbierają się razem w imię Jezusa Chrystusa.

Ew. Mateusza 18:17-20 „A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie. Nadto powiadam wam, że jeśliby dwaj z was na ziemi uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz, otrzymają ją od Ojca mojego, który jest w niebie. Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich.”

Jedynymi biblijnymi urzędami kościoła są: Starsi (nazywani również Pastorami lub Biskupami), oraz Diakoni.

Filipian 1:1 „Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi wraz z biskupami i z diakonami”

1 Tymoteusza 3:1-2 „Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel…”

1 Tymoteusza 3:8 „Również diakoni mają być uczciwi, nie dwulicowi, nie nałogowi pijacy, nie chciwi brudnego zysku…”

Starsi mają łaskawie rządzić w kościele, a ci w kościele mają pokornie poddać się ich władzy.

Hebrajczyków 13:17 „Bądźcie posłuszni przewodnikom waszym i bądźcie im ulegli; oni to bowiem czuwają nad duszami waszymi i zdadzą z tego sprawę; niechże to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, gdyż to wyszłoby wam na szkodę.”

1 Tesaloniczan 5:12-13 „A prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, są przełożonymi waszymi w Panu i napominają was; szanujcie ich i miłujcie jak najgoręcej dla ich pracy. Zachowujcie pokój między sobą.”

1 Tymoteusza 5:17 „…Starszym, którzy dobrze swój urząd sprawują…”

1 Piotra 5:1-5 „Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić: Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem, nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody. A gdy się objawi Arcypasterz, otrzymacie niezwiędłą koronę chwały. Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym; wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.”

Dzieje Apostolskie 20:17-28 „A posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych zboru Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią”

XX. Dyscyplina kościelna

Zgodnie ze Słowem Bożym, Kościół musi odciąć się od swojej społeczności z każdą osobą, która upiera się przy trzymaniu się fałszywej lub heretyckiej doktryny; lub która uporczywie zachowuje się w sposób niezgodny z jego chrześcijańskim powołaniem; lub kto powoduje podział wewnątrz kościoła.

Rzymian 16:17 „A proszę was, bracia, abyście się strzegli tych, którzy wzniecają spory i zgorszenia wbrew nauce, którą przyjęliście; unikajcie ich.”

Tytusa 3:10 „A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj,”

2 Jana 1:10 „Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu
i nie pozdrawiajcie.”

Ew. Mateusza 18:15-17 „A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin
i celnik.”

Koryntian 5:1-5 „Słyszy się powszechnie o wszeteczeństwie między wami i to takim wszeteczeństwie, jakiego nie ma nawet między poganami, mianowicie, że ktoś żyje z żoną ojca swego. A wyście wzbili się w pychę, zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił. Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem, już osądziłem tego, który to uczynił, tak jak bym był obecny: Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, wy i duch mój z mocą Pana naszego, Jezusa, oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w dzień Pański.”

1 Tymoteusza 1:20 „…Do nich należą Himeneusz i Aleksander, których oddałem szatanowi, aby zostali pouczeni, że nie wolno bluźnić…”

1 Koryntian 5:11 „Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali”

1 Koryntian 5:13 „Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie.”

2 Tesaloniczan 3:6 „Nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdegobrata, który żyje nieporządnie, a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas.”

2 Tesaloniczan 3:14 „A jeśli ktoś jest nieposłuszny słowu naszemu, w tym liście wypowiedzianemu, baczciena niego i nie przestawajcie z nim, aby się zawstydził;”

2 Tymoteusza 3:1-5 „A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj.”

Zgodnie z ogólną zasadą i kiedy tylko jest to możliwe, należy podjąć łaskawe wysiłki, aby przywrócić błądzących,rozwiązać trudności, naprawić błąd i usunąć przestępstwo poprzez osobistą radę
i upomnienie przed podjęciem bardziej drastycznych kroków.

1 Piotra 4:8 „Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów.”

Galacjan 6:1 „Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony.”

Jakuba 5:19-20 „Bracia moi, jeśli kto spośród was zboczy od prawdy, a ktoś go nawróci, niech wie, że ten, kto nawróci grzesznika z błędnej drogi jego, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów.”

Ew. Łukasza 17:3 „Miejcie się na baczności. Jeśliby zgrzeszył twój brat, strofuj go, a jeśli się upamięta, odpuść mu.”

Gdy jest to możliwe, grzech powinien być najpierw rozpatrywany prywatnie, a jedynie staje się bardziej publiczny,gdy wymaga tego konieczność.

Ew. Mateusza 18:15-17 „Gdy brat twój zgrzeszy, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!”

Czasami jednak nieprzejednana natura grzechu, będącego już jawnym publicznie skutkuje natychmiastową ekskomuniką, czyli wyłączeniem z kościoła.

1 Koryntian 5:1-5 „Słyszy się powszechnie o rozpuście między wami, i to o takiej rozpuście, jaka się nie zdarza nawet wśród pogan; mianowicie, że ktoś żyje z żoną swego ojca. A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu. Ja zaś nieobecny wprawdzie ciałem, ale obecny duchem, już potępiłem, tak jakbym był wśród was, sprawcę owego przestępstwa. Przeto wy, zebrawszy się razem w imię Pana naszego Jezusa, w łączności z duchem moim i z mocą Pana naszego Jezusa, wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa.”

5. Starsi kościoła nie są poza dyscypliną Kościoła.

1 Tymoteusza 5:19-20 „Przeciwko starszemu skargi nie przyjmuj, chyba że jest ona oparta na zeznaniu dwu lub trzech świadków. Tych, którzy grzeszą, strofuj wobec wszystkich, aby też inni się bali.”

6. Dwa cele dyscypliny kościelnej opisane w Bożym Słowie to dobro i czystość Kościoła oraz odnowa i duchowy wzrost winowajcy.

1 Koryntian 5:6-8 „Nie macie się czym chlubić. Czy nie wiecie, że odrobina kwasu cały zaczyn zakwasza? Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. Obchodźmy więc święto nie w starym kwasie ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy.”

1 Koryntian 15:33 „Nie błądźcie: Złe rozmowy psują dobre obyczaje”

2 Tymoteusza 2:16-18 „A pospolitej, pustej mowy unikaj, bo ci, którzy się nią posługują, będą się pogrążali w coraz większą bezbożność, a nauka ich szerzyć się będzie jak zgorzel; do nich należy Hymeneusz i Filetos, którzy z drogi prawdy zboczyli, powiadając, że zmartwychwstanie już się dokonało, przez co podważają wiarę niektórych.”

Ew. Mateusza 18:15 „A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego.”

1 Koryntian 5:5 „oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w dzień Pański.”

1 Koryntian 11:32 „Gdy zaś jesteśmy sądzeni przez Pana, znaczy to, że nas wychowuje, abyśmy wraz ze światem nie zostali potępieni.”

XXI. Chrzest

Chrzest chrześcijański to jednorazowe zanurzenie w wodzie …

Ew. Marka 1:9-10 „I stało się w owe dni, że przyszedł Jezus z Nazaretu Galilejskiego i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, kiedy wychodził z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa i Ducha nań zstępującego jako gołębica. …”

Dzieje Apostolskie 8:37-38 „Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.”

…wierzącego ucznia Jezusa Chrystusa …

Dzieje Apostolskie 2:41 „…Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz…”

Dzieje Apostolskie 8:12 „Kiedy jednak uwierzyli Filipowi, który zwiastował dobrą nowinę o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty.”

Dzieje Apostolskie 8:36-37 „A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz
z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.”

Dzieje Apostolskie 10:47 „Czy może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my?”

Dzieje Apostolskie 18:8 „A Kryspus, przełożony synagogi, uwierzył w Pana wraz z całym swoim domem, także wielu z Koryntian, którzy słuchali, uwierzyło i przyjmowało chrzest.”

…wykonany w Imieniu Boga Ojca, Boga Syna i Boga Ducha Świętego.

Ew. Mateusza 28:19 „…tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, …”

Termin Chrzest oznacza „zanurzenie”, a zanurzenie jest jedynym stosownym sposobem symbolicznego przedstawienia naszej duchowej śmierci, pogrzebu i zmartwychwstania.

Rzymian 6:3-4 „Czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.”

Kolosan 2:12 „Wraz z nim zostaliście pogrzebani w chrzcie, w którym też zostaliście wespół wzbudzeni przez wiarę w moc Boga, który go wzbudził z martwych.”

Chrzest jest wyraźnie nakazany przez Pana i przez Jego naśladowców jako ważny akt posłuszeństwa, który wypływa z upamiętania przed Bogiem i wiary w Pana Jezusa Chrystusa.

Ew. Mateusza 28:19 „tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego…”

Dzieje Apostolskie 2:38 „A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić
w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.”

Dzieje Apostolskie 10:48 „…I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa.

Ale ten nakaz sam w sobie, nie daje żadnej zbawczej zasługi grzesznikowi. Jesteśmy oczyszczeni
z naszych grzechów przez krew Chrystusa, a nie przez obmycie wodą podczas chrztu.

1 Jana 1:7 „…i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.”

Objawienie 1:5 „…i od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją, …”

Objawienie 5:9 „I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu,”

Objawienie 7:14 „I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A on rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka.”

A my zostaliśmy ożywieni w Chrystusie, nie przez obmycie wody w chrzcie, ale przez oczyszczające odrodzenie.

Tytusa 3:5 „…zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,”

XXII. Wieczerza Pańska

Wieczerza Pana Jezusa została ustanowiona przez Niego, dla wszystkich Jego kościołów, aż do końca świata jako wspominanie i głoszenie Jego śmierci.

1 Koryntian 11:23-26 „Albowiem ja przejąłem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której był wydany, wziął chleb, a podziękowawszy, złamał i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje za was wydane; to czyńcie na pamiątkę moją. Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją. Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie.”

2. Zewnętrznymi elementami stosowanymi do przestrzegania Wieczerzy są chleb i to, co pochodzi z owocu winnego krzewu.

Ew. Mateusza 26:26-29 „A gdy oni jedli, wziął Jezus chleb i pobłogosławił, łamał i dawał uczniom, i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje. Potem wziął kielich i podziękował, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów. Ale powiadam wam: Nie będę pił odtąd z tego owocu winorośli aż do owego dnia, gdy go będę pił z wami na nowo w Królestwie Ojca mego.”

Chociaż Jezus mówi o chlebie „to jest moje ciało”

1 Koryntian 11:24 „…to jest Ciało moje…”

4. Mówił w przenośni, sugerując, że chleb był symboliczny czyli przedstawiający Jego ciało. W taki sam sposób wziął kielich mówiąc: „ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej”.

1 Koryntian 11:25 „Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej;”

5. Z pewnością nie miał na myśli tego, że kielich, który trzymał, był w rzeczywistości Nowym Przymierzem w Jego krwi, ale mówił w przenośni, i tak też mówił obrazowo o chlebie. Cała koncepcja jedzenia i picia ciała i krwi Jezusa Chrystusa jest symboliczna i mówi o wierze w Niego.

Ew. Jana 6:35 „Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.”

Ze szczególną uwagą, należy przestrzegać odpowiedniego uczestnictwa w Wieczerzy Pańskiej. Udział w niej, powinien odbywać się w sposób godny i miły Panu.

1 Koryntian 11:27-30 „Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Niechże więc człowiek samego siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije. Albowiem kto je i pije niegodnie, nie rozróżniając ciała Pańskiego, sąd własny je i pije. Dlatego jest między wami wielu chorych i słabych, a niemało zasnęło.”

7. Spożywanie chleba i picie kielicha w niegodny sposób szczególnie odnosi się do przyjęcia Wieczerzy Pańskiej,gdy jest się winnym działań lub postaw wobec innych w kościele, które nie są oparte na miłości.

1 Koryntian 11:20-22 „Wy tedy, gdy się schodzicie w zborze, nie spożywacie w sposób należyty Wieczerzy Pańskiej; każdy bowiem zabiera się niezwłocznie do spożycia własnej wieczerzy i skutek jest taki, że jeden jest głodny a drugi pijany. Czy nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy zborem Bożym gardzicie i poniewieracie tymi, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Nie, za to was nie pochwalam.”

1 Koryntian 11:33-34 „A tak, bracia moi, gdy się schodzicie, aby jeść, czekajcie jedni na drugich. Jeśli kto głodny, niech je w domu, abyście się na sąd nie schodzili. A zarządzenie co do pozostałych spraw wydam, gdy przyjdę.”

XXIII. Dzień Pański

Pisma Nowego Testamentu uczą, że jest dzień zwany Dniem Pańskim.

Objawienie 1:10 „W dzień Pański popadłem w zachwycenie…”

Ponieważ wczesny kościół wyraźnie traktował pierwszy dzień tygodnia ze szczególną uwagą … powszechnie przyjmuje się, że pierwszym dniem tygodnia jest Dzień Pański.

Ew. Marka 16:9 „…I powstawszy z martwych wczesnym rankiem, w pierwszy dzień tygodnia…”

Ew. Łukasza 24:1 „…A pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem…”

Ew. Jana 20:19 „A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie…”

Dzieje Apostolskie 20:7 „A pierwszego dnia po sabacie…”

1 Koryntian 16:2 „Pierwszego dnia w tygodniu…”

Kościół Nowego Testamentu daje przykład gromadzenia się w pierwszym dniu tygodnia na nabożeństwa i łamaniu chleba oraz głoszeniu Słowa.

Dzieje Apostolskie 20:7 „A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy.”

Pierwszy dzień tygodnia został również wybrany jako dzień dawania pieniędzy na pomoc biednym.

1 Koryntian 16:2 „Pierwszego dnia w tygodniu niech każdy z was odkłada u siebie i przechowuje to, co może zaoszczędzić, żeby składki wnoszono nie dopiero wtedy, kiedy ja przyjdę.”

5. Odpowiednim jest uważanie pierwszego dnia tygodnia jako święta zmartwychwstania Chrystusa i odkupienia Jego ludu.

Ew. Marka 16:9 „I powstawszy z martwych wczesnym rankiem, w pierwszy dzień tygodnia, ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wypędził siedem demonów.”

1 Piotra 1:3 „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa…”

I właśnie tego pierwszego dnia, Pan zdecydował z oczywistych powodów spotkać się ze swoim ludem po swoim zmartwychwstaniu.

Ew. Jana 20:19 „A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!”

XXIV. Wielkie Posłannictwo

Tylko na Kościele spoczywa odpowiedzialność za dawanie świadectwa o Jezusie Chrystusie na tym świecie. Jest to nasz uroczysty i radosny obowiązek głoszenia Chrystusa wśród narodów

Ew. Mateusza 28:18-20 „A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.”

Ew. Łukasza 24:47-48 i że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów. Wy jesteście świadkami tego.”

Dzieje Apostolskie 1:8 „ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.”

XXV. Wolność sumienia

Jedynie Bóg jest Panem sumienia i nie powinniśmy wywierać nacisku na lud Boży odnośnie doktryn, poglądów i przykazań ludzi szczególnie, gdy te doktryny, poglądy i przykazania są sprzeczne ze Słowem Bożym lub nie są w nich zawarte.

Galacjan 5:1 „Chrystus wyzwolił nas, abyśmy w tej wolności żyli. Stójcie więc niezachwianie i nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli.”

Rzymian 14:4-6 „Kimże ty jesteś, że osądzasz cudzego sługę? Czy stoi, czy pada, do pana swego należy; ostoi się jednak, bo Pan ma moc podtrzymać go. Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu. Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziękuje Bogu.”

Jakuba 4:12 „Jeden jest zakonodawca i sędzia, Ten, który może zbawić i zatracić. Ty zaś kim jesteś, że osądzasz bliźniego?”

Dzieje Apostolskie 4:19-20 „Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im i rzekli: Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie; my bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy.”

Ew. Mateusza 15:9 „Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.”

Kolosan 2:20-23 „Jeśli tedy z Chrystusem umarliście dla żywiołów świata, to dlaczego poddajecie się takim zakazom, jakbyście w świecie żyli: nie dotykaj, nie kosztuj, nie ruszaj? Przecież to wszystko niszczeje przez samo używanie, a są to tylko przykazania i nauki ludzkie. Mają one pozór mądrości
w obrzędach wymyślonych przez ludzi, w poniżaniu samego siebie i w umartwianiu ciała, ale nie mają żadnej wartości, gdy chodzi o opanowanie zmysłów.”

XXVI. Małżeństwo i seksualność

Na początku Bóg stworzył człowieka na swój obraz – jako mężczyznę i kobietę.

1 Mojżeszowa 1:26-27 „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas
i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich.”

Chociaż różnią się seksualnie, w Chrystusie mężczyźni i kobiety mają równą godność osobistą przed Bogiem.

Galacjan 3:28 „Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie.”

1 Piotra 3:7 „Podobnie wy, mężowie, postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim i okazujcie im cześć, skoro i one są dziedziczkami łaski żywota, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody.”

Chociaż należy przyznać, że Bóg dawniej pozwalał pobożnym mężczyznom poślubić więcej niż jedną żonę, a nawet ustanowił je na mocy Prawa Mojżeszowego …

5 Mojżeszowa 21:15 „Jeżeli ktoś będzie miał dwie żony…”

1 Samuela 1:1-2 „Był pewien mąż z Ramy, Sufita, z pogórza efraimskiego, imieniem Elkana,…Miał on dwie żony…”

Jednak zgodnie z Bożym celem objawionym w stworzeniu i potwierdzonym ponownie w Nowym Testamencie przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, koncepcja małżeństwa ma tylko jedno znaczenie. Odnosi się do ustanowionego przez Boga połączenia jednego mężczyzny z jedną kobietą w jednym, wyłącznym związku, w którym oboje stają się jednym ciałem.

1 Mojżeszowa 2:24 „Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem.”

Ew. Marka 10:6-9 „ Ale od początku stworzenia uczynił ich Bóg mężczyzną i kobietą. Dlatego opuści człowiek ojca swego oraz matkę i połączy się z żoną swoją. I będą ci dwoje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza.”

Ten związek małżeński stanowi wiążące przymierze między mężem a żoną.

Malachiasza 2:14 „A wy mówicie: Dlaczego? Dlatego, że Pan jest świadkiem między tobą i między żoną twojej młodości, której stałeś się niewierny, chociaż ona była twoją towarzyszką i żoną, związaną z tobą przymierzem.”

Chociaż Bóg dozwolił rozwód w niektórych przypadkach …

5 Mojżeszowa 24:1-4 „Jeżeli ktoś pojmie kobietę za żonę, a potem zdarzy się, że ona nie znajdzie upodobania w jego oczach, gdyż on odkrył w niej coś odrażającego, to wypisze jej list rozwodowy, wręczy jej go i odprawi ją ze swego domu. Jeżeli ona odejdzie z jego domu i wyjdzie za mąż za innego, a także ten drugi mąż znienawidzi ją i również wypisze jej list rozwodowy, wręczy jej go i odprawi ją ze swego domu, albo też jeżeli ten drugi mąż, który ją pojął za żonę, umrze, to ten pierwszy jej mąż, który ją odprawił, nie będzie mógł ponownie pojąć jej za żonę, skoro została ona przezeń uznana za nieczystą, gdyż jest to obrzydliwością przed Panem. Nie sprowadzaj więc grzechu na ziemię, którą Pan, Bóg twój, daje ci w posiadanie.”

Ew. Mateusza 19:9 „A powiadam wam: Ktokolwiek by odprawił żonę swoją, z wyjątkiem przyczyny wszeteczeństwa, i poślubił inną, cudzołoży, a kto by odprawioną poślubił, cudzołoży.”

Ten związek małżeński ma być na zawsze.

Ew. Mateusza 19:6 „Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza.”

1 Koryntian 7:10 „Tym zaś, którzy żyją w stanie małżeńskim, nakazuję nie ja, lecz Pan, ażeby żona męża nieopuszczała…”

1 Koryntian 7:12-13 „Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli jakiś brat ma żonę pogankę, a ta zgadza się na współżycie z nim, niech się z nią nie rozwodzi; i żona, która ma męża poganina, a ten zgadza się na współżycie z nią, niech się z nim nie rozwodzi”

I może być tylko oddzielonym przez śmierć.

Rzymian 7:2-3 „Albowiem zamężna kobieta za życia męża jest z nim związana prawem; ale gdy mąż umrze, wolna jest od związku prawnego z mężem. A zatem, jeśli za życia męża przystanie do innego mężczyzny, będzie nazwana cudzołożnicą, jeśliby jednak mąż zmarł, wolna jest od przepisów prawa i nie jest cudzołożnicą, gdy zostanie żoną drugiego męża.”

Kiedy małżeństwo zostaje ustanowione według projektu Boga, staje się pięknym obrazem Chrystusa
i Jego Kościoła.

Efezjan 5:31-33 „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, i połączy się z żoną swoją, a tych dwoje będzie jednym ciałem. Tajemnica to wielka, ale ja odnoszę to do Chrystusa i Kościoła. A zatem niechaj i każdy z was miłuje żonę swoją, jak siebie samego, a żona niechaj poważa męża swego.”

Bożym zamiarem dla intymności seksualnej jest przykazanie występowania jej między kobietą,
a mężczyzną tylko w związku małżeńskim.

1 Koryntian 7:2-4 „Jednak ze względu na niebezpieczeństwo wszeteczeństwa, niechaj każdy ma swoją żonę i każda niechaj ma własnego męża. Mąż niechaj oddaje żonie, co jej się należy, podobnie i żona mężowi. Nie żona rozporządza własnym ciałem, lecz mąż; podobnie nie mąż rozporządza własnym ciałem, lecz żona.”

Hebrajczyków 13:4 „Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i cudzołożników sądzić będzie Bóg.”

Przypowieści Salomona 5:15-21 „Pij wodę z własnej cysterny i wodę świeżą z własnej studni! Czy twoje źródła mają wylewać się na zewnątrz, a twoje strumienie na place? Do ciebie samego mają należeć, a nie do obcych równocześnie z tobą! Niech będzie błogosławiony twój zdrój, a raduj się z żony twojej młodości! Miłej jak łania, powabnej jak gazela! Niech jej piersi zawsze ci sprawiają rozkosz, upajaj się ustawicznie jej miłością! Dlaczego, synu mój, masz się rozkoszować obcą i ściskać pierś cudzej? Gdyż przed oczyma Pana jawne są wszystkie drogi człowieka i On zważa na wszystkie jego ścieżki.”

Bóg rozkazał, aby żadna aktywność seksualna nie istniała poza związkiem małżeńskim jednego mężczyzny z jedną kobietą. Wszelka aktywność seksualna poza biblijnym małżeństwem jest uznawana za grzeszną i obrzydliwą dla Boga.

2 Mojżeszowa 20:14 „Nie cudzołóż.”

3 Mojżeszowa 18:20 „Z żoną twego bliźniego nie będziesz dzielił swego małżeńskiego łoża, bo się przez nią staniesz nieczysty.”

3 Mojżeszowa 18:22-23 „Nie będziesz cieleśnie obcował z mężczyzną jak z kobietą. Jest to obrzydliwością. Nie będziesz obcował z żadnym zwierzęciem, bo przez to stałbyś się nieczysty. Także kobieta nie będzie się kładła pod zwierzę, aby się z nim parzyć. Jest to ohyda”

3 Mojżeszowa 20:10-16 „Mężczyzna, który cudzołoży z żoną swego bliźniego, poniesie śmierć, zarówno cudzołożnik jak i cudzołożnica. Mężczyzna, który obcuje cieleśnie z żoną swego ojca, odkrył nagość swego ojca; oboje poniosą śmierć; krew ich spadnie na nich. Mężczyzna, który obcuje cieleśnie ze swoją synową, razem z nią poniesie śmierć; popełnili ohydę, krew ich spadnie na nich. Mężczyzna, który obcuje cieleśnie z mężczyzną tak jak z kobietą, popełnia obrzydliwość; obaj poniosą śmierć; krew ich spadnie na nich. Jeżeli mężczyzna pojmie za żonę kobietę oraz jej matkę, to jest to sprośność. W ogniu spalą jego i je, aby nie było sprośności wśród was. Mężczyzna, który obcuje cieleśnie ze zwierzęciem, poniesie śmierć; zwierzę także zabijcie. Kobietę, która zbliży się do jakiegoś zwierzęcia, aby się z nim parzyć, zabijesz, zarówno kobietę jak i zwierzę to także; oboje poniosą śmierć i krew ich spadnie na nich.”

Rzymian 1:26-27 „Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych namiętności; kobiety ich bowiem zamieniły przyrodzone obcowanie na obcowanie przeciwne naturze, podobnie też mężczyźni zaniechali przyrodzonego obcowania z kobietą, zapałali jedni ku drugim żądzą, mężczyźni z mężczyznami popełniając sromotę i ponosząc na sobie samych należną za ich zboczenie karę.”

1 Koryntian 6:9-10 „Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą.”

Jedyną możliwą do zaakceptowania alternatywą dla małżeństwa między jednym mężczyzną a jedną kobietą jest życie w celibacie wspominane przez Pawła w Pierwszym Liście do Koryntian.

1 Koryntian 7:7-9 „A wolałbym, aby wszyscy ludzie byli tacy, jak ja, lecz każdy ma własny dar łaski od Boga, jeden taki, a drugi inny. A mówię tym, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz wdowom: Dobrze zrobią, jeśli pozostaną w tym stanie, w jakim ja jestem. Jeśli jednak nie mogą zachować wstrzemięźliwości, niechaj wstępują w stan małżeński; albowiem lepiej jest wstąpić w stan małżeński, niż gorzeć.”

Jesteśmy niezmiernie wdzięczni, że Bóg oferuje grzesznikom winnym profanowania świętego Bożego małżeństwa i intymności seksualnej odkupienie, które jest oferowane wszystkim, którzy wyznają i porzucają swój grzech, szukając Bożego miłosierdzia i przebaczenia przez Jezusa Chrystusa.

1 Koryntian 6:9-11 „Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.”

Enter your email Address